| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Aleksander Kiklewicz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk humanistycznych |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Strona internetowa | |
Aleksander Kiklewicz (ur. 27 listopada 1957 w Zadobryczach na Białorusi) – polski i białoruski językoznawca, slawista i komunikolog.
Życiorys
Urodził się na Białorusi. W 1975 ukończył ze złotym medalem szkołę średnią nr 1 w Czerwieniu (pod Mińskiem)[2]. W 2000 przeniósł się wraz z rodziną (żoną Heleną i córką Katarzyną) do Polski; w 2009 otrzymał obywatelstwo polskie.
Wykształcenie
W 1980 skończył studia wyższe (filologiczne) na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku, w 1984 – studia doktoranckie na tejże uczelni w zakresie filologii słowiańskiej.
Kariera naukowa
1984 – doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwa (specjalność naukowa: slawistyka); 1995 – doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwa (specjalność naukowa: językoznawstwo ogólne); 2006 – profesor; 2011 – profesor zwyczajny. Od 2002 jest zatrudniony na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Jest kierownikiem Zakładu Komunikacji Społecznej i Języka Mediów w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej.
Stypendia i granty
Kierownik bądź wykonawca kilku projektów naukowo-badawczych, w tym realizowanych we współpracy międzynarodowej: zrealizował projekty w ramach grantów Kasy im. Józefa Mianowskiego – Fundacji Popierania Nauki (1999), Komitetu Badań Naukowych (dwa projekty: 2001–2004, 2002–2004), Fundacji na Rzecz Popierania Nauki – Fonds der Förderung der wissenschaftlichen Forschung – FWF (Austria; 1993–1994), Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Niemcy; 1997–1998 i kolejne lata), Narodowego Centrum Nauki (2014–2017).
Badania naukowe
Autor ponad 450 publikacji[3], w tym 21 monografii[4] oraz 9 podręczników i skryptów; jest redaktorem lub współredaktorem 12 monografii zwartych. Publikował w języku angielskim, białoruskim, niemieckim, polskim, rosyjskim i ukraińskim na Białorusi, Litwie, Ukrainie, Węgrzech, w Austrii, Bułgarii, Kazachstanie, Niemczech, Polsce, Rosji i Serbii. Przedmiotem zainteresowań jest teoria i filozofia języka, metodologia badań lingwistycznych, socjologia językoznawstwa, gramatyka funkcjonalna, składnia semantyczna, komunikologia i pragmatyka językowa, psycholingwistyka i semantyka kognitywna, semantyka logiczna, slawistyka oraz językoznawstwo konfrontatywne: polsko-wschodniosłowiańskie oraz słowiańsko-germańskie.
Działalność wydawnicza
Jest redaktorem naczelnym czasopisma „Przegląd Wschodnioeuropejski” (ISSN 2081-1128)[5]. W latach 1998–2013 wydawał w Mińsku (ostatni tom w Olsztynie) rocznik „Pałanistyka – Polonistika – Polonistyka”. Redaktor naczelny trzech serii monografii: „Studia z teorii komunikacji i medioznawstwa”; „Studia z teorii poznania i filozofii języka”; „Studia Polsko-Wschodnie” (Wydawnictwo UWM w Olsztynie). Na początku lat 90. ub. stulecia wspierał odrodzenie języka białoruskiego na Białorusi, współpracując z gazetą „Nasza słowa” (m.in. autor opublikowanych na łamach tej gazety serii „Bajki lingwistyczne”). Autor i redaktor unikatowego zbioru „Lingwiści żartują”, wydanego w 2000 w Monachium, a wznowionego w Moskwie – w 2006.
Działalność organizacyjna
W latach 90. XX w. współpracował z Polskim Towarzystwem Naukowym na Białorusi (kierownik Sekcji Filologicznej). Założył studia polonistyczne na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku. W latach 2000–2002 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku. W latach 2005–2012 prodziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2007 dyrektor Centrum Badań Europy Wschodniej. Kierownik kursów dokształcających/szkoleniowych „Nauki filologiczne we współczesnym europejskim systemie szkolnictwa wyższego” oraz „Kształcenie akademickie wobec przemian cywilizacyjnych” z udziałem pracowników akademickich, doktorantów i magistrantów z krajów Europy Wschodniej, szczególnie z Kazachstanu. Organizator kilku konferencji i sympozjów naukowych[6][7], w tym międzynarodowych, w szczególności Zjazdu Polskiego Towarzystwa Językoznawczego w Olsztynie (2009).
Członkostwo w organizacjach
Jest członkiem dwóch Komisji przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów: Komisji Stylistycznej oraz Komisji Lingwistyki Dyskursu, a także członkiem Socjetas Humboldtiana Polonorum. Jest (powtórnie) członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.
Hobby
Koszykówka (2010 – zdobywca Pucharu Rektora UWM w koszykówce; 2011 – 2. miejsce); gitara (ballady i pieśni rosyjskie)[8]; poezja ironiczna[9].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Zadobrycze.
- ↑ Informację o A. Kiklewiczu zamieszczono w kronice historyczno-dokumentalnej Rejonu Czerwieńskiego, zob.: Kisialiou, H. K. (red.), Pamiać. Czerwieński rajon, Mińsk: Biełta, 2000, s. 519-520.
- ↑ Aleksander Kiklewicz w bazie Academia.edu.
- ↑ Aleksander Kiklewicz w bazie Academia.edu - uzupełnienie.
- ↑ Przegląd Wschodnioeuropejski.
- ↑ Aleksander Kiklewicz, Czy język kłamie?, Wiadomości Uniwersyteckie, 2013, nr 9/169, s. 17.
- ↑ Międzynarodowa Konferencja Naukowa pt. Lingwistyka dyskursu: na skrzyżowaniu idei i tradycji naukowych.
- ↑ Okudżawa - brat poeta.
- ↑ Aleksander Kiklewicz Wiersze i historyjki.
Bibliografia
- Jazyk i logika. Lingwisticzeskije problemy kwantifikacii, Monachium: Otto Sagner Verlag, 1998, ISBN 3-87690-687-3, ISSN 0170-1320.
- Polskij jazyk. Prakticzeskij kurs, Mińsk: Tetra-Sistems, 2000 (9 wznowień) (współautorstwo), ISBN 985-6577-86-1.
- Polskaja mowa. Kurs lekcyj, Mińsk: BDU, 2001 (współautorstwo), ISBN 986-445-427-4.
- Lingwisty szutiat, München: Verlag Otto Sagner, 2000 (redakcja). ISBN 3-87690-768-3, ISSN 0170-1320 (2. wydanie: Moskwa: Flinta, 2006), ISBN 5-89349-965-4, ISBN 5-02-034738-8.
- Quantität und Graduierung in der natürlichen Sprache, München: Otto Sagner Verlag, 2001 (redakcja), ISBN 3-87690-782-9.
- Podstawy składni funkcjonalnej, Olsztyn: Wydawnictwo UWM, 2004, ISBN 83-7299-340-8.
- Kognition, Sprache und phraseologische/parömiologische Graduierung, Wiesbaden: Harrasowitz Verlag, 2005 [Slavistische Studienbücher. Neue Folge. Bd. 14] (współautorstwo), ISBN 3-447-05062-4, ISSN 0583-5445.
- Aleksander Kiklewicz, Zrozumieć język. Szkice z filozofii języka, semantyki, lingwistyki komunikacyjnej, Łask: Leksem, 2007, ISBN 978-83-60178-45-4, OCLC 233427717.
- Aspekty teorii względności językowej, Olsztyn: CBEW, 2007, ISBN 978-83-922764-2-5.
- Podstawowe struktury zdaniowe współczesnych języków słowiańskich: białoruski, bułgarski, polski, Olsztyn: Centrum Badań Europy Wschodniej, 2010 (współautorstwo), ISBN 978-83-61605-40-9.
- Tęcza nad potokiem… Kategorie lingwistyki komunikacyjnej, socjolingwistyki i hermeneutyki lingwistycznej w ujęciu systemowym, Łask: Leksem 2010, ISBN 978-83-60178-78-2.
- Czwarte królestwo. Język i kontekst w dyskursach współczesności, Warszawa: PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16802-5.
- Znaczenie w języku – znaczenie w umyśle. Krytyczna analiza współczesnych teorii semantyki lingwistycznej, Olsztyn: CBEW, 2012, ISBN 978-83-61605-21-8.
- Wietka wiszni. Statii po lingwistike, Olsztyn: CBEW, 2013, ISBN 978-83-61605-97-3.
- Dinamiczeskaja lingwistkia: mieżdu tekstom i dyskursom, Charków: Gumanitarnyj Centr, 2014, ISBN 978-617-7022-25-0.
Linki zewnętrzne
- Aleksander Kiklewicz – strona prywatna.
- Aleksander Kiklewicz – Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWM.
- Aleksander Kiklewicz – białoruskojęzyczny biogram.
- Prof. Aleksander Kiklewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-12-29].
- Aleksander Kiklewicz w katalogu Biblioteki Narodowej.