| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Aleksander Naumow
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk filologicznych | |
| Specjalność: literaturoznawstwo bułgarskie i serbskie | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Aleksander Naumow (ur. 6 lipca 1949 w Ornecie) – slawista literaturoznawca, paleoslawista i cerkiewista, mediewista, historyk kultury[1]. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Universita' Ca' Foscari w Wenecji, obecnie związany z Akademią Supraską[1]. Prowadzi badania nad piśmiennictwem cerkiewnosłowiańskim i kulturą prawosławia[2]. Jest redaktorem serii „Krakowsko-Wileńskie Studia Slawistyczne” (Kraków) i „Biblioteki Duchowości Europejskiej” (Gniezno, obecnie Kraków).
W 2020 roku został laureatem nagrody artystycznej marszałka woj. podlaskiego za „działalność na rzecz upowszechniania kultury Podlasia w kraju i za granicą"[3][4].
Wybrane publikacje
- Apokryfy w systemie literatury cerkiewnosłowiańskiej (książka będąca przeróbką obronionego w 1974 roku doktoratu)
- Biblia w strukturze artystycznej utworów cerkiewnosłowiańskich (1983)
- Dar słowa. Ze starej literatury serbskiej (1984)
- Pasterze wiernych Słowian. Święci Cyryl i Metody (1985)
- Wiara i historia. Z dziejów literatury cerkiewnosłowiańskiej na ziemiach polsko-litewskich (1996)
- Domus divisa. Studia nad literaturą ruską w I Rzeczypospolitej (2002)
- Distretti del sapere nell'Europa dell'Est (2003, współautor)
- Idea-immagine-testo. Studi sulla letteratura slavo-ecclesiastica.(2004)
- Rękopisy cerkiewnosłowiańskie w Polsce. Katalog (2002, 2004)
- Święty Benedykt w tradycji chrześcijaństwa Zachodu i Wschodu (2006), współautor
- Franciszek Skoryna z Połocka – życie i pisma (2007), współautor.
- Staro i novo. Studije o književnosti pravoslavnih Slovena (2009)
- Prawosławie w dziejach Słowian do końca wieku XVIII, Fundacja im. Księcia Konstantego Ostrogskiego, Białystok 2021, ss. 64 (2021)[5]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Leonard Drożdżewicz: Z DOLINY ŁOSOŚNY, Zasłyszane w Akademii Supraskiej, „Znad Wilii”, nr 1 (81) z 2020 r., ss. 91–97, autor pisze o uczelni na pograniczu kultur, wyodrębniając sylwetkę wybitnego slawisty i badacza, prof. Aleksandra Naumowa – http://wilnoteka.lt/artykul/znad-wilii-nr-181, http://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2020/04/Znad-Wilii-1-81m-1-1.pdf
- ↑ Aleksander Naumow, Prawosławie jest moją ojczyzną, wysłuchała Anna Radziukiewicz, PRZEGLĄD PRAWOSŁAWNY, miesięcznik, nr 9 (423) WRZESIEŃ 2020, s. 27, https://przegladprawoslawny.pl/2020/08/14/prawoslawie-jest-moja-ojczyzna/. Do tradycji Kościoła unickiego odwołuje się związany z Akademią Supraską prof. Aleksandr Naumow, który na łamach powołanego „PRZEGLĄDU PRAWOSŁAWNEGO” - odpowiadając na pytanie: "jaki jestem?" - dokonuje syntezy: „Wystarczająco spolonizowany, jak siedemnasto- i osiemnastowieczni grekokatolicy, dostatecznie antymoskiewski jak Konstanty Wasyl Ostrogski i metropolita Piotr Mohyła, niezbyt ufny wobec Rzymu, Warszawy i Towarzystwa Jezusowego, jak święty Atanazy Brzeski. Wydaje mi się, że moje książki, moja praca jest takim dziwadłem kulturowym jak Franciszek Skoryna i jego dzieło. To co robię jest formą tęsknoty za minioną bezpowrotnie Rzeczpospolitą Obojga czy Trojga Narodów.”.
- ↑ PAP, Przyznano nagrody artystyczne marszałka woj. podlaskiego, Polskie Radio Białystok, 2 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-23] (pol.).
- ↑ Aneta Kursa, Marszałek nagrodził podlaskich twórców, Wrota Podlasia, 3 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-23] (pol.).
- ↑ Dorota Wysocka, O prawosławnej Słowiańszczyźnie syntetycznie, „PRZEGLĄD PRAWOSŁAWNY”, miesięcznik, nr 6 (432), czerwiec 2021, s. 46, Cytat: z przytoczoną konkluzją Aleksandra Naumowa: „Religia chrześcijańska jest zasadniczym fundamentem budowania tożsamości poszczególnych narodów słowiańskich, a splot idei narodowych i wyznaniowych jest najważniejszym elementem ich dziejów. Przynależność do wschodniego chrześcijaństwa związała część Słowiańszczyzny z bizantyńską kulturą, zapewniając jej względną jedność obrzędową. A dzięki apostolskiej działalności św. św. Cyryla i Metodego także wspólny język liturgiczny, a przez wieki też literacki. Ta wspólnota wiary i krwi, poza nielicznymi punktami współpracy ludzi pióra, nie miała w dziejach konkretnych realizacji (…) Koncepcja niezależności cerkiewnej tworzyła i wzmacniała lokalną specyfikę kulturową, legitymowała władzę państwową, kształtowała mistyczne wyobrażenie narodu zanurzonego w historię. To właśnie w prawosławiu historia staje się religią, a religia nadaje sens historii. Losy prawosławnej Słowiańszczyzny, te wspólne i każdego narodu z osobna, są tego najlepszym przykładem”..
Linki zewnętrzne
- Prof. dr hab. Aleksander Naumow, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2009-05-25].
- https://web.archive.org/web/20120317060247/http://www2.filg.uj.edu.pl/ifs/Aleksander%20Naumow%20bibliografia.pdf
- https://web.archive.org/web/20100209215136/http://associazioneslavisti.it/user/94