Bożena Ostromęcka-Frączak

Bożena Ostromęcka-Frączak
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1944 ; Aleksandrów Kujawski
Zawód, zajęcie	tłumaczka przysięgła
	Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych
	Specjalność: językoznawstwo konfrontatywne, językoznawstwo polonistyczne i slawistyczne, glottodydaktyka, leksykologia, leksykografia
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Doktorat	1975 ; Uniwersytet Łódzki
Habilitacja	1983 ; Uniwersytet Łódzki
Profesura	31 stycznia 2008
	Nauczycielka akademicka
uczelnia	Uniwersytet Łódzki; Wydział Filologiczny; Katedra Współczesnego Języka Polskiego
	Odznaczenia

Bożena Kazimiera Ostromęcka-Frączak (ur. 1944 w Aleksandrowie Kujawskim) – polska językoznawczyni, polonistka, rusycystka i slawistka.

Życie zawodowe

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim w 1967 r., a trzy lata później filologię rosyjską. Na Uniwersytecie Łódzkim pracowała od 1967 roku, tam osiągnęła kolejne stopnie naukowe. W 1975 roku uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa polskiego z pracą pt. Rozwój funkcji czasownikowego prefiksu wy- w języku polskim oraz wy- i iz- w języku rosyjskim. Studium porównawcze, a w 1983 roku tytuł doktor habilitowanej za pracę Czasowniki polskie z formantem rozdzielonym. Tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych uzyskała w 2008 roku^[1].

Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół współczesnej polszczyzny, pragmalingwistyki, leksykologii i leksykografii, glottodydaktyki i translatoryki^[1].

Dydaktyka

W latach 1983–1991 pracowała jako lektorka języka polskiego na Uniwersytecie w Lublanie.

Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się: Grażyna Zarzycka (1998), Edyta Pałuszyńska (1999).

Nagrody

1996 – Srebrny Krzyż Zasługi^[2]
1998 – Medal Komisji Edukacji Narodowej
2003 – Złota Odznaka ZNP
2009 – Złoty Medal za Długoletnią Służbę

Członkostwa

członkini Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego,
wiceprzewodnicząca Komisji ds. Kształcenia i Kwalifikowania Lektorów Języka Polskiego jako Obcego w Zagranicznych Ośrodkach Akademickich,
członkini Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego,

tłumaczka przysięgła języka słoweńskiego i członek zwyczajny TEPIS^[3].

Wybrane publikacje

Opublikowała 4 książki, około 80 rozpraw językoznawczych oraz wiele tłumaczeń z języka słoweńskiego^[3].

Książki

B. Ostromęcka-Frączak: Czasowniki polskie z formantem rozdzielonym, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” t. 6, Łódź 1983, s. 210. (rozprawa habilitacyjna)
B. Ostromęcka-Frączak, T. Pretnar: Slovensko-poljski slovar. Poskusni snopič (A-C), Ljubljana 1986.
B. Ostromęcka-Frączak, T. Pretnar: Slovensko-poljski slovar, Ljubljana 1996. ISBN 978-86-341-1211-5.
B. Ostromęcka-Frączak: Historia leksykografii słoweńskiej, Łódź 2007. ISBN 978-83-7525-018-3.

Artykuły i rozdziały w monografiach

B. Ostromęcka-Frączak: Nazwy miejsc w gwarach polskich, „Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego” 1970, t. XVI, s. 45–57.
B. Ostromęcka-Frączak: Rozwój funkcji czasownikowych prefiksów wy- i iz- w języku rosyjskim w porównaniu z wy- w języku polskim, „Studia Językoznawcze” 1977, t. II, s. 91–129.
B. Ostromęcka-Frączak: Korytkov Spev poljskih domoljubov in Prešernova Zdravljica, „Slavistična revija” 1985, z. 3, s. 329–334.
B. Ostromęcka-Frączak: Z historii literackich związków polsko-słoweńskich. Emil Korytko, France Preseren i Adam Mickiewicz, „Prace Polonistyczne” 1986, t. XLII, s. 109–134.
B. Ostromęcka-Frączak: Czterdziestolecie lektoratu języka polskiego na tle kontaktów polsko-słoweńskich, „Poradnik Językowy” 1988, nr 7, s. 518–523.
B. Ostromęcka-Frączak: O slovenskih prevodih leposlovne proze M. Dąbrowske, „Jezik in slovstvo” 1991, t. XXXVI, nr 3, s. 50–55.
B. Ostromęcka-Frączak: Kształcenie polonistyczne jako element kształcenia slawistycznego, „Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców”, nr 5, 1994, s. 71–80.
B. Ostromęcka-Frączak: Polskie realia w słoweńskich tłumaczeniach, Księga kaliska, red K. Walczak, Kalisz 1996, s. 174–186.

Tłumaczenia

B. Ostromęcka-Frączak: M. Kamińska, Pogovorna poljščina prebivalcev Lodža. Sedanje stanje in raziskovalni postulati, [w:] Časopis za zgodovino in narodopisje, t. 62, Maribor 1991, s. 25–30.
B. Ostromęcka-Frączak: N. Jež, Jubileusz Profesor Rožki Štefan – lektorki języka polskiego w Uniwersytecie w Lublanie, „Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców”, nr 9, 1997, s. 93–105.

Przypisy

↑ ^1,0 ^1,1 Profesor Bożena Ostromęcka-Frączak, www.ltn.lodz.pl [dostęp 2021-03-27] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 września 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 627).
↑ ^3,0 ^3,1 Katedra Lingwistyki Stosowanej i Kulturowej UŁ, klsik.uni.lodz.pl [dostęp 2021-03-27] .

Linki zewnętrzne

Profesor Bożena Ostromęcka-Frączak. doczz.pl. [dostęp 2021-03-27].
Ocena dorobku naukowego, dydaktycznego i organizacyjnego oraz rozprawy habilitacyjnej dra Macieja Czerwińskiego. filg.uj.edu.pl. [dostęp 2021-03-27].

[:0-1] 1,0 ^1,1 Profesor Bożena Ostromęcka-Frączak, www.ltn.lodz.pl [dostęp 2021-03-27] .

[2] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 września 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 627).

[klsik.uni.lodz.pl-3] 3,0 ^3,1 Katedra Lingwistyki Stosowanej i Kulturowej UŁ, klsik.uni.lodz.pl [dostęp 2021-03-27] .

[1]

[2]

[3]