UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Bohdan Strumiński

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Bohdan Strumiński, pseud. A. Skiwski, D. Bajurśkyj (ur. 7 marca 1930 w Białymstoku, zm. 23 czerwca 1998 w Arlington) – polsko-ukraiński językoznawca, slawista, polonista, ukrainista, tłumacz, profesor Uniwersytetu Harvarda.

Życiorys

Pochodził z polsko-ukraińskiej rodziny. Był absolwentem Wydziału Dyplomatyczno-Konsularnego Akademii Nauk Politycznych (1951) i polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1961). Po studiach asystent w Katedrze Języka Polskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Za próbę wysłania artykułu (opublikowanego w kilku ukraińskich czasopismach emigracyjnych) do londyńskiego „Timesa”, krytykującego politykę językową na Ukrainie radzieckiej, został w 1963 aresztowany. Został skazany na 4,5 roku więzienia. Zwolniony z więzienia w 1966 został zatrudniony w attachacie wojskowym ambasady Stanów Zjednoczonych w Warszawie jako nauczyciel języków polskiego i rosyjskiego oraz tłumacz tekstów prasowych. Od 1968 był tłumaczem w redakcji biuletynu „Polish News Bulletin” ambasad amerykańskiej i brytyjskiej. W 1974 obronił doktorat na Uniwersytecie Warszawskim (Czasowniki polskie na -ywać/-awać/-ować na tle ogólnosłowiańskim; promotor: Witold Doroszewski). W 1975 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostał na emigracji. W latach 1979–1983 był wykładowcą w Harvard Ukrainian Research Institute przy Uniwersytecie Harvarda. W 1979 wykładał historię języka ukraińskiego na Uniwersytecie Yale’a. Od 1982 współpracownik Instytutu Literackiego w Paryżu. W 1992 habilitacja na UW na podstawie dorobku naukowego. Jest pochowany w Warszawie na Cmentarzu Bródnowskim (kw. 17F-2-6).

Wybrane publikacje

  • (przekład) T. Kozłow, Zagadnienia analizy danych statystycznych w pracach W. I. Lenina, tł. z jęz. ros. Z. Nicman i B. Strumiński, Warszawa: Książka i Wiedza 1951.
  • (przekład) A. M. Pankratowa, Pierwsza rewolucja rosyjska 1905-1907 r., tł. Zdzisław Nicman i Bohdan Strumiński, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1952.
  • (przekład) N. A. Kułagin, Zubożenie i masowa ruina chłopstwa w krajach Europy zachodniej, tł. Zdzisław Nicman i Bohdan Strumiński, Warszawa: Książka i Wiedza 1953.
  • (przekład) G. N. Jewstafjew, Współzawodnictwo socjalistyczne prawem i siłą napędową ekonomicznego rozwoju społeczeństwa radzieckiego, tł. z jęz. ros. Z. Nicman i B. Strumiński, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1953.
  • przekład) M. Smit, Położenie klasy robotniczej w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Francji po drugiej wojnie światowej, tł. z jęz. ros. Z. Nicman i B. Strumiński, Warszawa: Książka i Wiedza 1955.
  • (przekład) Jerzy Plechanow, Przeciw rewizjonizmowi: wybór artykułów, tł. z ros. Bohdan Strumiński, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1958.
  • (współautorzy: R. Grzegorczykowa, J. Puzynina), Zeszyt próbny indeksu słowotwórczego do Słownika języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego, Warszawa: Wydawnictwo UW 1963.
  • (przekład) N. K. Krupska, O kształceniu politechnicznym, wstęp i wybór Roman Polny, przeł. z ros. B. Strumiński, Warszawa: Nasza Księgarnia 1964.
  • (przekład) VIII Zjazd Komunistycznej Partii (bolszewików) Rosji marzec 1919: protokoły', tł. Bohdan Strumiński, red. i do dr. przygot. Irena Borensztejn, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1966.
  • (przekład) Félicité Robert de Lamennais Hugues, Wybór pism, wybór Jakub Litwin, przekł. z fr. Jan Guranowski, Julian Rogoziński, Bohdan Strumiński, wstęp i przypisy Adam Sikora, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1970.
  • Pseudo-Meleško: a Ukrainian apocryphal parliamentary speech of 1615-1618: a study, Cambridge, Mass.: Harvard Ukrainian Research Institute 1984.
  • Lev Krevza's "A Defense of Church Unity" and Zaxarija Kopystens'kyj's "Palinodia", vol. 1-2, transl. with a forew. by Bohdan Strumiński, ed by Roman Koropeckyj and Dana R. Miller with William R. Veder, Cambridge, MA: distr. by Harvard Univ. Press for the Harvard Ukrainian Research Institute 1995.
  • Linguistic interrelations in early Rus': Northmen, Finns and East Slavs (ninth to eleventh centuries), Roma: La Fenice Ed. - Edmonton - Toronto: Canadian Inst. of Ukrainian Studies Press 1996.
  • Mykhailo Hrushevsky, History of Ukraine-Rus', vol. 7: The Cossack Age to 1625, transl. by Bohdan Strumiński, ed. by Serhii Plokhy and Frank E. Sysyn with the assistance of Uliana M. Pasicznyk, Edmonton - Toronto: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press 1999.
  • Mykhailo Hrushevsky, History of Ukraine-Rus', vol. 9, book 1: The Cossack age, 1650-1653, transl. by Bohdan Strumiński, ed. by Serhii Plokhy, Frank E. Sysyn with the assistance of Uliana M. Pasicznyk, Edmonton - Toronto: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press 2005.
  • Czeczenia-Iczkeria i Czeczeńcy okiem językoznawcy: esej naukowo-polityczny, red. Michał Tomczuk, Warszawa: Fraszka Edukacyjna 2005.

Bibliografia

Źródło: „https://wedapedia.pl/index.php?title=Bohdan_Strumiński&oldid=88”