Drawa (dopływ Noteci)

Drawa
	; Rzeka Drawa na obrzeżach Drawska Pomorskiego
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Długość	185,9 km
Powierzchnia zlewni	3296,4 km²
	Źródło
Miejsce	osada Zdroje w sołectwie Ogrodno
Wysokość	ok. 200 m n.p.m.
Współrzędne	53°43′10″N 16°08′57″E/53,719444 16,149167
	Ujście
Recypient	Noteć
Miejsce	okolice Krzyża Wlkp.
Wysokość	ok. 30 m n.p.m.
Współrzędne	52°51′29″N 15°59′28″E/52,858056 15,991111
	Położenie na mapie brak Brak mapy: POL źródło ujście
	Położenie na mapie świata źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Drawa (niem. Drage) – rzeka w północno-zachodniej Polsce o długości 185,9 km i powierzchni zlewni 3296,4 km²^[1].

Rzeka przepływa przez następujące regiony fizycznogeograficzne: Pojezierze Drawskie, Równinę Drawską i częściowo Pojezierze Wałeckie i Kotlinę Gorzowską (u ujścia).

Przebieg

Drawa w Złocieńcu

Rzeka Drawa w Drawsku Pomorskim - odnoga większa

Drawa w Drawsku Pomorskim - odnoga mniejsza (długość 700 m^[2])

Źródło Drawy znajduje się w okolicach wsi Zdroje w gminie Połczyn-Zdrój w Drawskim Parku Krajobrazowym. Dalej przepływa przez rezerwat przyrody Dolina Pięciu Jezior (Krzywe, Krąg, Długie Jezioro, Jezioro Głębokie i Jezioro Małe), Żerdno (Srebrne) oraz najgłębsze jezioro woj. zachodniopomorskiego – Drawsko. Następnie przez Wilczkowo, miasta Złocieniec i Drawsko Pomorskie w którym Drawa płynie w dwóch odnogach, jezioro Lubie, Wielkie i Małe Dębno, Poligon Drawski oraz wieś Prostynię w gminie Kalisz Pomorski.

Kolejne jest miasto Drawno, w którym znajduje się siedziba Drawieńskiego Parku Narodowego, przez który przepływa Drawa i jej dopływ, Płociczna, dalej jeziora Adamowo i Grażyna. park narodowy rzeka opuszcza w rejonie wsi Stare Osieczno. Następnie rzeka wyznacza granicę pomiędzy województwami: wielkopolskim i lubuskim, a w okolicach Krzyża Wielkopolskiego (Bielice Nowe) wpada do Noteci.

W górnym odcinku rzeka płynie przez liczne jeziora, meandrując wśród lasów i łąka; nurt jest tu spokojny, czasami wręcz leniwy. Po wypłynięciu z jeziora Lubie rzeka zmienia swój charakter, wypłyca się, nabiera szybkości, a wartki nurt i kamieniste dno upodobniają ją do rzek górskich. W Drawieńskim Parku Narodowym rzeka jest szeroka i głęboka, jednak nurt jest wartki, a w rzece leży mnóstwo przeszkód w postaci powalonych drzew. Brzegi rzeki przeważnie są wysokie, porośnięte drzewostanem. Na ostatnim odcinku od parku narodowego do ujścia do Noteci nurt się uspokaja, rzeka jest szeroka i nabiera charakteru typowej rzeki nizinnej.

Dopływy

Drawa - ujście Korytnicy

Rzeki: Człopica, Kokna, Korytnica, Mierzęcka Struga, Płociczna, Pokrętna, Słopica, Wąsowa

Strugi: Bagnica, Drawisko, Drawka, Głęboka, Miedznik, Moczel, Pełknica, Radówka, Sitna, Studzienica, Sucha, Szczuczna, Wilżnica

Kanał: Prostynia

Zagospodarowanie

Na Drawie od 1896 roku zbudowano małą elektrownię wodną Kamienna w Głusku.

W 1917 roku zbudowano małą elektrownię wodną Borowo, która posiada 2 generatory o łącznej mocy 1 MW. Różnica poziomów wody rzeki przy elektrowni wynosi 9 m^[3].

Jakość wód

W 2006 roku przeprowadzono ocenę jakości wód w punktach pomiarowo-kontrolnych monitoringu rzeki Drawy. Na 104,5 km od ujścia Drawy, poniżej jeziora Lubie (w miejscowości Żołędowo) oceniono wody na III klasę jakości. W dalszym biegu powyżej ujścia Korytnicy na 50,4 km, w Bogdance (most Zatom-Niemieńsko) także oceniono wody na III klasę jakości^[1].

Odmulanie zbiornika wodnego elektrowni Kamienna w latach 1982–1983 stało się ostatnim aktem wyginięcia polskiej populacji łososia^[4].

Turystyka

Na Drawie znajdują się dwie XIX/XX-wieczne elektrownie wodne – elektrownia w Borowie i elektrownia Kamienna w Głusku.

Na odcinku między jeziorem Dąbie Wielkie a elektrownią wodną Borowo rzeka przepływa przez zamkniętą część Poligonu Drawskiego. Spływ tym odcinkiem Drawy jest zabroniony, co wynika z faktu iż jest to centralny punkt upadku pocisków, a rzeka nie jest oczyszczana z niewybuchów i innych materiałów niebezpiecznych^[5].

W 2016 na terenie gminy Drawsko Pomorskie odbyła się szósta edycja Mistrzostw w chodzeniu po Drawie - jest to otwarty, amatorski rajd przeprawowy w górę rzeki^[6].

Szlak kajakowy Drawy im. Ks. Kard. Karola Wojtyły

Początek w Czaplinku nad jeziorem Drawsko (173 km do ujścia), koniec w Krzyżu (2,4 km). Szlak przedzielony poligonem drawskim na dwie części - północną (Drawski Park Krajobrazowy i Pojezierze Drawskie) oraz południową (Drawieński Park Narodowy i Puszcza Drawska). Na większości odcinków szlak wygodny z miejscowymi trudnościami. W parku narodowym szlak momentami trudny o charakterze podgórskim. Na jeziorach Drawsko i Lubie boczny wiatr i fala^[7]^[8].

Hydronimia

Pochodzenie nazwy rzeki nie jest do końca wyjaśnione. Nazwa została odnotowana w 1251 – Drawa, 1363 – Drawe, 1470–1480 in Drawa. Nazwa rzeki jest uznawana przez wielu badaczy za przedsłowiańską, na co wskazuje podobieństwo nazewnicze z rzeką Drawą (dopływem Dunaju) oraz paroma innymi rzekami np. norweską Driwą płynącą koło Oppdal; jak też podobieństwa z nazwami jezior europejskich; np. bałtyckie Drawe odnotowane w 1303 (jezioro koło Morąga). Nazwę Drawa językoznawcy wywodzą od indoeuropejskiego rdzenia *dreu_- lub *drou_- w znaczeniu 'bieg', 'płynięcie' z dodanym przyrostkiem -a. Istnieje także hipoteza pochodzenia od słowiańskiego przymiotnika dravy, w języku polskim o znaczeniu 'szybki', 'gwałtowny' (także o wodzie), co zostało poświadczone w języku czeskim i słowackim^[9]. Według innych teorii ma ona związek z przedindoeuropejskim rdzeniem *dur-, oznaczającym wodę (zob. hydronimy staroeuropejskie).^{[potrzebny przypis]}

Nazwę Drawa wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Drage^[10].

Zobacz też

Rzeki w Polsce

Przypisy

↑ ^1,0 ^1,1 Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Szczecin: WIOŚ Szczecin, 2008-12-30, s. 57, 68.
↑ kajaki-sikory [1]
↑ Ogólnopolski Samorządowy Serwis Energii Odnawialnej: Elektrownia Wodna Borowo. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-22)]. (pol.).
↑ Ryszard Bartel. Ryby dwuśrodowiskowe, ich znaczenie gospodarcze, program restytucji tych gatunków. „Supplementa ad Acta Hydrobiologica”. 3, s. 37–55, 2002. ISSN 1643-3157. , Za: Łosoś atlantycki. salmon.pl. [dostęp 2017-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-22)]. (pow.: Chełkowski 1986)
↑ Bezpieczeństwo na poligonie. Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Olesznie. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-08)]. (pol.).
↑ Biuletyn Starosty Drawskiego nr 15, czerwiec 2016
↑ Marciniak K. (red.):Drawa - Szlak kajakowy Jezioro Drawsko-Krzyż, 1:60000, Eko-Graf 2007 (Materiał promocyjny Stowarzyszenia Gmin i Powiatów Pojezierza Drawskiego)
↑ Na szlaku - Zachodniopomorskie: morze przygody
↑ Maria Malec: Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 70. ISBN 83-01-13857-2.
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)

Linki zewnętrzne

[wios08-1] 1,0 ^1,1 Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Szczecin: WIOŚ Szczecin, 2008-12-30, s. 57, 68.

[2] -sikory [1]

[3] Ogólnopolski Samorządowy Serwis Energii Odnawialnej: Elektrownia Wodna Borowo. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-22)]. (pol.).

[Bartel-4] Ryszard Bartel. Ryby dwuśrodowiskowe, ich znaczenie gospodarcze, program restytucji tych gatunków. „Supplementa ad Acta Hydrobiologica”. 3, s. 37–55, 2002. ISSN 1643-3157. , Za: Łosoś atlantycki. salmon.pl. [dostęp 2017-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-22)]. (pow.: Chełkowski 1986)

[5] Bezpieczeństwo na poligonie. Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Olesznie. [dostęp 2009-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-08)]. (pol.).

[6] Biuletyn Starosty Drawskiego nr 15, czerwiec 2016

[7] Marciniak K. (red.):Drawa - Szlak kajakowy Jezioro Drawsko-Krzyż, 1:60000, Eko-Graf 2007 (Materiał promocyjny Stowarzyszenia Gmin i Powiatów Pojezierza Drawskiego)

[8] Na szlaku - Zachodniopomorskie: morze przygody

[9] Maria Malec: Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 70. ISBN 83-01-13857-2.

[10] Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]