UWAGA |
---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Drwęca
Ujście Drwęcy do Wisły w miejscowości Złotoria | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Rzeka | |
Długość | 207 km |
Powierzchnia zlewni |
5536 km² |
Źródło | |
Miejsce | Drwęck |
Wysokość |
191 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | |
Miejsce | Złotoria[1] |
Wysokość |
36 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie brak Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata |
Drwęca (niem. Drewenz) – rzeka w północnej Polsce na Pojezierzu Mazurskim i Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim, prawy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 207 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km². Wypływa ze wschodnich stoków Góry Dylewskiej (Czarci Jar) na wysokości 191 m n.p.m., płynie na południowy zachód i uchodzi do Wisły na wysokości 36,6 m n.p.m., a jej końcowy odcinek stanowi granicę Torunia i Złotorii. Wyznacza południową granicę ziemi chełmińskiej.
Przepływa przez województwo warmińsko-mazurskie i województwo kujawsko-pomorskie.
Obszar dorzecza Drwęcy ukształtowany został podczas zlodowacenia wistuliańskiego – stadium poznańskiego. Drwęca jest połączona z Zalewem Wiślanym poprzez Kanał Elbląski. Są na niej organizowane spływy kajakowe. Rzeka od 1961 na całej długości jest najdłuższym ichtiologicznym rezerwatem przyrody w Polsce, objęta jest programem Natura 2000 jako specjalny obszar ochrony siedlisk Dolina Drwęcy (PLH280001) i na odcinku od Jajkowa do Brodnicy jako obszar specjalnej ochrony ptaków Bagienna Dolina Drwęcy (PLB040002).
Dopływy Drwęcy
- Lewostronne:
- Prawostronne:
Miasta położone nad Drwęcą
- Ostróda (32 tys.)
- Nowe Miasto Lubawskie (12 tys.)
- Brodnica (ok. 27,0 tys.)
- Golub-Dobrzyń (14,1 tys.)
- Toruń (203 tys.)
Większe miasta leżące w dorzeczu Drwęcy:
- Lubawa (9,1 tys.)
- Lidzbark (8,3 tys.)
- Rypin (16,3 tys.)
- Wąbrzeźno (13,8 tys.)
- Kowalewo Pomorskie (4 tys.)
- Toruń (208 tys.)
Historia
Drwęca była rzeką graniczną w latach 1815–1920, oddzielając terytoria zaboru pruskiego i rosyjskiego. W okolicy Złotorii i Lubicza działało kilkanaście posterunków granicznych obu zaborców (część budynków jest zachowana jako mieszkalne). Główne posterunki drogowe istniały w Lubiczu Górnym (rosyjskie) i Dolnym (pruskie). Wykopano też tzw. kordon graniczny – wał ziemny z nasypami po bokach, dla wyodrębnienia granic Prus[2].
Krzyżacy Drwęcę wykorzystywali do transportu płodów rolnych, runa leśnego, skór oraz mięsa. Szkuty dostarczały sól i stal[3].
Ciekawostki
W okolicach Lubicza na rzece wybudowano:
- ujęcie wody Toruń-Jedwabno, pobierające wodę dla ok. 250 tysięcy ludzi, wybudowane w latach 60. Zostało zmodernizowane ze środków UE w 2006. Chlorowanie zastąpiono ozonowaniem, pozbawiając wodę niemiłego smaku[4][5].
- tamę na Drwęcy, wraz z przejściem dla pieszych
- trzy mosty (zobacz Mosty w Toruniu), z których zachowały się dwa.
W okolicach Złotorii na Drwęcy wybudowano:
- dwa mosty (zobacz Mosty i wiadukty w Toruniu), z których jeden jest jednym z najstarszych zachowanych mostów drewnianych w Polsce (z 1893)
- średniowieczny zamek u ujścia Drwęcy do Wisły.
W Brodnicy (województwo kujawsko-pomorskie)
- trzy mosty
Zobacz też
- Zobacz też:
Przypisy
- ↑ Henryka Wojtczak: Drwęca ujście. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy, 2015. [dostęp 2018-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)]. (pol.).
- ↑ Okres zaborów ciekawostki. nasze.kujawsko-pomorskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-13)]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Peter: Z dziejów powiatu ostródzkiego – historia i współczesność gminy Ostróda. Ostróda: [s.n.] ; Olsztyn: Wydawnictwo WPW C. Porycki, P. Wasześcik: na zlec. Stowarzyszenia Inicjatyw Kultury Fizycznej i Turystyki Warmii i Mazur, 2004. ISBN 83-917924-7-1.
- ↑ Wodociągi zrobiły wrażenie. torun.pl. [dostęp 2013-07-22]. (pol.).
- ↑ Skąd czerpiemy wodę. wodociągi.torun.com.pl. (pol.).