UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Grażyna Kopińska

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Grażyna Kopińska
Data i miejsce urodzenia

7 września 1948
Warszawa

Zawód, zajęcie

slawistka, działaczka społeczna

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

dyrektor programu „Przeciw Korupcji” Fundacji im. Stefana Batorego

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Rozwoju Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej

Grażyna Kopińska (ur. 7 września 1948 w Warszawie[1]) – polska slawistka i działaczka społeczna związana z programami Fundacji im. Stefana Batorego.

Życiorys

W 1971 ukończyła studia z zakresu slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W latach 1970–1982 pracowała w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, w latach 1982–1985 w bibliotece Instytutu Slawistyki PAN[1].

W okresie wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączyła się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3]. W latach 1990–1994 była radną warszawskiej dzielnicy Mokotów[4].

Od 1992 związana z działalnością organizacji pozarządowych. Prowadziła program wspierania małych i średnich przedsiębiorstw w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, była konsultantem Ford Foundation na Europę Środkową. W latach 2000–2012 była dyrektorem programu Przeciw Korupcji w Fundacji im. Stefana Batorego, następnie została ekspertem programu Odpowiedzialne Państwo. Pełniła też funkcję członkini grupy antykorupcyjnej przy Banku Światowym (2000–2002) oraz członkini Rady Zamówień Publicznych (2004–2006). Jest autorką opracowań branżowych poświęconych zwalczaniu korupcji oraz kwestiom przejrzystości finansów wyborczych i procesu stanowienia prawa[5].

Odznaczenia

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2015 minister gospodarki Janusz Piechociński nadał jej Odznakę Honorową za Zasługi dla Rozwoju Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej[7].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. Z historii slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim. iszip.uw.edu.pl. [dostęp 2011-10-30].
  3. Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
  4. Polityka zaprasza. elblag.net.pl, 25 października 2006. [dostęp 2011-10-30].
  5. Noty o panelistach. batory.org.pl, 29 września 2011. [dostęp 2011-10-30].
  6. Ordery dla założycieli i działaczy organizacji pozarządowych. prezydent.pl, 15 września 2011. [dostęp 2011-10-30].
  7. Janusz Piechociński: Poprawa jakości stanowionego prawa to proces wymagający zaangażowania wszystkich stron. mg.gov.pl, 30 września 2015. [dostęp 2015-09-30].