Jamna (dopływ Bobru)

Jamna

Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Sudety Zachodnie
Potok
Długość	ok. 7,7 km
Spadek	12,99‰
Powierzchnia zlewni	13,95 km²
Źródło
Miejsce	północne zbocze wzniesienia Kaczmarka
Wysokość	ok. 330 m n.p.m.
Współrzędne	51°00′43,4″N 15°36′20,1″E
Ujście
Recypient	Bóbr
Miejsce	na północnym obrzeżu miejscowości Wleń
Wysokość	ok. 230 m n.p.m.
Współrzędne	51°01′27,9″N 15°39′40,3″E
Położenie na mapie brak Brak mapy: Wleń (gmina) źródło ujście
Położenie na mapie świata źródło ujście

Jamna – potok w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Zachodnich.

Ciek o długości około 7,7 km, lewy dopływ Bobru, jest ciekiem III rzędu należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.

Położenie

Rzeka w Sudetach Zachodnich na Pogórzu Izerskim. Źródło rzeki położone jest na północnym zboczu wzniesienia Kaczmarka. Środkowa i dolna część potoku położona jest na obszarze Parku Krajobrazowego Doliny Bobru w zachodniej jego części.

Charakterystyka

Potoki wyżynny krzemianowy. W części źródliskowej potok przez niewielki odcinek płynie w kierunku północno-wschodnim, meandrując dobrze wykształconą wąską o łagodnych zboczach doliną. Na poziomie 310 m n.p.m. potok skręca lekko w kierunku wschodnim, gdzie na 3,16 km biegu przyjmuje prawy dopływ spod Kleczy. Na poziomie 300 m n.p.m. potok opuszcza zalesiony teren i płynie otwartym terenem wzdłuż drogi w kierunku małej osady Łupki Drugie. Za Łupkami Drugimi potok wpływa do zalesionej dobrze wykształconej V-kształtnej doliny, którą wzdłuż drogi płynie w kierunku miejscowości Łupki, gdzie na 6,1 km biegu przyjmuje lewy dopływ tzw. dopływ w Łupkach. Po opuszczeniu miejscowości Łupki, potok między wzniesieniami: Stróżna po północnej stronie i Góra Zamkowa po południowej meandrując płynie w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 230 m n.p.m., na północnym obrzeżu miejscowości Wleń uchodzi do Bobru. Koryto potoku kamienisto-żwirowe słabo spękane i nieprzepuszczalne. Zasadniczy kierunek biegu potoku jest północno-wschodni. Jest to potok odwadniający północno-wschodnią część Wzgórz Radomickich. Potok w większości nieuregulowany dziki. W większości swojego biegu płynie wśród terenów niezabudowanych, obok lokalnej drogi Łupki Drugie-Radomice. Brzegi w 85% zadrzewione. Potok charakteryzuje się wyrównanymi spadkami podłużnymi i zmiennymi wodostanami. Gwałtowne topnienie śniegu wiosną, a w okresach letnich wzmożone opady i ulewne deszcze, które należą w tym rejonie do częstych zjawisk, sprawiają wezbrania wody i stwarzają zagrożenie podtopień.

Budowa geologiczna

Podłoże koryta potoku stanowią skały blok karkonosko-izerskiego, przykryte osadami plejstoceńskimi – gliny i piaski.

Dopływy

• P. dopływ spod Kleczy
• L. dopływ w Łupkach

oraz kilka bezimiennych strumieni i potoków mających źródła na zboczach przyległych wzniesień oraz kilkanaście cieków okresowych.

Miejscowości nad rzeką

Łupki Drugie, Łupki.

Rozwój osadnictwa wzdłuż rzeki

Osadnictwo rozwinęło się w dolnym biegu rzeki w X wieku. Po 1945 dolina została zasiedlona ludnością ze wschodnich krańców Polski. W okresie PRL-u dobre warunki dla rozwoju rolnictwa przyczyniły się do tego, że nie nastąpiło wyludnienie. Mieszkańcy doliny w większości utrzymują się z rolnictwa.

Turystyka

• Prawie wzdłuż całej długości rzeki, prowadzi rowerowy szlak turystyczny przez Wleń, Łupki i dalej).

Inne

W potoku występują jętki: Baetis rhodani, Rhitrogena gr. semicolorata, Ecdyonurus dispar, Seratella ignita i Paraleptophlebia submarginata, oraz chruściki: Hydropsyche angustipennis i Rhyacophila nubila.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
• Góry i Pogórze Kaczawskie, mapa, skala 1:40.000, wyd. Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra, 2004 r., wyd. II, ISBN 83-88049-02-X