UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Jerzy Bąbała

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jerzy Bąbała
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1909
Lwów

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 1943
Majdanek

Przyczyna śmierci

tyfus

Zawód, zajęcie

polonista, slawista, nauczyciel języka polskiego w I Miejskim Gimnazjum Mechanicznym im. Michała Konarskiego w Warszawie

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Karola w Pradze

Jerzy Bąbała (ur. 3 maja 1909 we Lwowie, zm. 8 kwietnia 1943 na Majdanku) – polski polonista i slawista. Ukończył Gimnazjum Państwowe Męskie im. Jana Kochanowskiego w Radomiu[1], studiował na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Karola w Pradze i tu się doktoryzował. Jest autorem opracowania "Zagad­nienia łącznego badania literatur słowiańskich" (1938) oraz wydanej drukiem pracy doktorskiej "Zygmunt Miłkowski a Słowiańszczyzna" (1939).

W 1931 wziął udział w Pierwszym Kongresie Naukowym Polskiej Młodzieży Akademickiej[2]. W czasie okupacji uczył języka polskiego w I Miejskim Gimnazjum Mechanicznym im. Michała Konarskiego w Warszawie[3], był zaangażowany w prowadzenie tajnych wykładów. Został aresztowany przez Gestapo podczas wykładu filologii czeskiej. Trafił najpierw na Pawiak, a następnie 17 stycznia 1943 został przewieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku[4][5], gdzie zmarł na tyfus.

Profesor Juliusz Krzyżanowski określił Jerzego Bąbałę mianem "jednego z pionierów nowego ruchu naukowego", a polski historyk literatury słowiańskiej Tadeusz Stanisław Grabowski stwierdził, że jego śmierć to "najdotkliwsza strata, jaką poniosła w ostatniej wojnie slawistyka polska na odcinku historii literatury"[6]. Osoba Jerzego Bąbały pojawia się także kilkakrotnie we wspomnieniach chorwackiego pisarza, tłumacza i leksykografa Juljusza Benešicia[7] "Osiem lat w Warszawie" jako "bardzo dobrze zapowiadający się slawista"[8].

Publikacje

  • Zagad­nienie łącznego badania literatur słowiańskich (1938)[9]
  • Zygmunt Miłkowski a Słowiańszczyzna (1939)[10], Zakłady Wydawnicze "M. Arct".

Przypisy

  1. Polska 1926 - Portret Zbiorowy II RP, nieskonczenieniepodlegla-ludzie.pl [dostęp 2020-01-08].
  2. Pierwszy Kongres Naukowy Młodzieży Akademickiej. Sprawozdanie, uchwały, listy uczestników, t. 5, Warszawa: Wydawnictwo Prezydjum Ogólnopolskiego Związku Akademickich Kół Naukowych, 1931.
  3. Jerzy Zacharzewski i inni, Warszawscy władcy pierścieni. Historia sabotażu 1943 r., 2016.
  4. 17 stycznia 1943 z Pawiaka do Majdanka (Kl Lublin to oficjalna nazwa) (w…, coggle.it [dostęp 2020-01-08].
  5. Wyniki wyszukiwania - Więźniowie - Państwowe Muzeum na Majdanku - strona 2215, www.majdanek.eu [dostęp 2020-01-08].
  6. Julian Krzyżanowski, Tadeusz Stanisław Grabowski, Jerzy Bąbała, „Pamiętnik Literacki”, 36/1-2, 3-8, 1946.
  7. Benešić Julije, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-01-08].
  8. Juljusz Benešić, Osiem lat w Warszawie, 1985, s. 479.
  9. Jerzy Bąbała, Zagadnienie łącznego badania literatur słowiańskich, Warszawa: M. Arct, 1938.
  10. Jerzy Bąbała, Zygmunt Miłkowski a Słowiańszczyzna, skład gł. u M. Arcta, 1939 [dostęp 2020-01-08] (pol.).

Linki zewnętrzne