UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Cezar Piernikarski

Z Wedapedia
Wersja z dnia 07:26, 29 lis 2022 autorstwa imported>Wedun (1 wersja)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Cezar Piernikarski
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1928
Dives-sur-Mer

Data i miejsce śmierci

28 października 1991
Kilonia

Profesor nauk filologicznych
Specjalność: językoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Cezar Piernikarski (ur. 28 grudnia 1928 w Dives-sur-Mer (Normandia), zm. 28 października 1991 w Kilonii) – prof. dr hab., slawista językoznawca, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1933 wraz z rodziną przeniósł się z Francji do Polski. Gimnazjum ukończył w Sulejówku, a maturę zdawał w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Studia slawistyczne ukończył w 1956 na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, pisząc pracę magisterską o wpływie dialektów polskich i słowackich na dialekty łemkowskie pod kierunkiem prof. Zdzisława Stiebera. Pracę doktorską pt. Typy opozycji aspektowych czasownika polskiego na tle słowiańskim obronił w 1968. Sześć lat później uzyskał stopień doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy dotyczącej struktur składniowych. W 1990 otrzymał nominację na tytuł profesora nadzwyczajnego.

Od ukończenia studiów pracował w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu Warszawskiego, pełniąc w nim funkcję kierownika Zakładu Filologii Czeskiej i Słowackiej (1973-1977), a następnie dyrektora Instytutu (1981-1984). Był także pracownikiem Instytutu Słowianoznawstwa PAN. Wykładał także na uniwersytetach w Ołomuńcu, Tybindze, Amsterdamie i Kilonii.

Spoczywa na cmentarzu w Sulejówku.

Dzieła

  • 1969: Typy opozycji aspektowych czasownika polskiego na tle słowiańskim
  • 1975: Czasowniki z prefiksem po w języku polskim i czeskim : na tle rodzajów akcji w językach słowiańskich
  • 1990: Struktura syntaktycznych grup homogenicznych : w zestawieniu z niektórymi typami grup heterogenicznych

Bibliografia