UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Pisa (dopływ Narwi)

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
  1. REDIRECT Szablon:Państwo dane warmińsko-mazurskie | infobox państwo/core | wariant = PL-WN | link = | altlink = | nazwa = |rozmiar = }}
  2. REDIRECT Szablon:Państwo dane warmińsko-mazurskie|- style="text-align:center; background-color:LightSteelBlue; font-weight:bold; border-top:1px solid #aaa; border-bottom:1px solid #aaa;"
Pisa
Ilustracja
Widok z mostu drogowego w Piszu
Kontynent

Europa

Rzeka 3 rzędu
Długość 80 km
Powierzchnia zlewni

4500 km²

Źródło
Miejsce w Piszu, Jezioro Roś
Współrzędne

53°38′21,3″N 21°48′58,1″E/53,639250 21,816139

Ujście
Recypient

Narew

Miejsce na wysokości Nowogrodu
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”

Pisa (niem. Pissek, Pisseck) – rzeka III rzędu w północno-wschodniej Polsce, dopływ Narwi.

Pisa jest prawym dopływem Narwi, leżącym w dorzeczu Wisły. Jest drogą wodną łączącą Wielkie Jeziora Mazurskie z Narwią na jej 181 kilometrze. Rzeka ma długość ok. 80 km, a z częścią żeglowną jezior mazurskich 142 km. Powierzchnia dorzecza wynosi ok. 4500 km²[1][2].

Pisa wypływa w Piszu z jeziora Roś w systemie Wielkich Jezior Mazurskich (szerokość koryta wynosi tam ok. 20 m), przemierza wschodnią część Puszczy Piskiej (szerokość ok. 34 m) oraz Równinę Kurpiowską i jako prawy dopływ wpada do Narwi na wysokości Nowogrodu. W Puszczy Piskiej powstają prawe dopływy Pisy: Barłoga, Rybnica, Rudna oraz najważniejszy z nich – Kanał Turośl. Z lewej strony: Szparka, Pisza Woda, Bogumiłka, Wincenta i Skroda[3]

Główne rzeki wpływające do Wielkich Jezior Mazurskich i zasilające Pisę: Krutynia, Orzysza, Święcek, Wężówka.

Pisa ma klasę żeglowną Ia[4].

Widok z mostu w Piszu
Widok z mostu w Ptakach
Rozlewiska Pisy w Ptakach

Szlak kajakowy

Pisa jest typową rzeką nizinną. W partii środkowej przepływa przez tereny podmokłe, łąkowe. Na całej długości jest szlakiem żeglownym. Dość głęboka (1–1,8 m), najpłytsze przejścia ma przy ujściu do Narwi. Rzeka wije się i silnie meandruje. Średni spadek wynosi 32 cm na kilometr. Przepłynięcie rzeki z Pisza do Nowogrodu zajmuje 2–3 dni.

Początkiem jest jezioro Roś, następnie szlak mija:

  • most kolejowy w Piszu – rzeka ma tam ok. 15–20 m.
  • most drogowy żelbetowy w ciągu ulicy Tadeusza Kościuszki – blisko centrum miasta, nieco dalej mostek dla pieszych.
  • most drogowy żelbetowy w ciągu dróg krajowych nr 58 i 63.
  • Zakłady Sklejka-Pisz Paged.
  • ujście rzeczki Szparki.
  • zerwany most blisko nieistniejącej wsi Wilki i przepompownię wody.
  • nasyp drogi i most na drodze lokalnej prowadzącej do wsi Pogobie Średnie.
  • most żelbetowy w Jeżach.
  • nasyp po obu stronach rzeki, prawdopodobnie pozostałość po nieistniejącym moście.
  • drewniany most drogowy o ciekawej, ale niezbyt stabilnej konstrukcji, przed mostem ujście rzeczki Wincenty.
  • zabudowania wioski Kozioł i las sosnowy.
  • most żelbetowy w Koźle.
  • uregulowane ujście rzeki Rybnicy, szerokie na ok. 5 m, połączone ze szlakiem Krutyni
  • most żelbetowy we wsi Ptaki; tam rzeka jest spokojna, szeroka nawet do 30 m, płynie pośród rozległych łąk, z brzegami porośniętymi trzciną i kępami krzewów i drzew.
  • ujście szerokiej na ok. 5 m uregulowanej rzeki Turośl.
  • drewniany most z elementami szyn stalowych we wsi Cieciory.
  • most żelbetowy na wysokim nasypie w Dobrymlesie. Za wsią nurt jest szybszy, brzegi bardziej podmyte i trudno dostępne. Brzegi zaczynają porastać łozy. Szerokość nurtu nieco mniejsza.
  • ujście rzeki Skrody.
  • most w Morgownikach.
  • ujście Pisy do Narwi, na wprost miasto Nowogród[5].

Podział

Na Mapie Podziału Hydrograficznego Polski Pisa jest prawie dwukrotnie dłuższa – 150,886 km, gdyż włączone do niej są kanały mazurskie od wypływu z jeziora Kisajno i wirtualne odcinki przepływające przez jeziora. W tym ujęciu jej odcinkami są kanały: Łuczański, Szymoński, Mioduński (z Grunwaldzkim), Tałcki i Jegliński. Jej identyfikator MPHP10 to 264[6]. W systemie gospodarki wodnej opierającym się na tej mapie, Pisa została podzielona na następujące jednolite części wód: Pisa od wypływu z jez. Kisajno do wypływu z jez. Tałty (EW. + z jez. Niegocin, Ryńskie) (PLRW200025264199), Pisa z jeziorem Śniardwy i Orzyszą do wpływu do jeziora Roś (PLRW20002526473), Pisa na jez. Roś z Konopką od wpływu do jez. Roś (PLRW200025264759), Pisa od wypływu z jeziora Roś do Turośli (PLRW20001926489) i Pisa od Turośli do ujścia ze Skrodą od Dzierzbi (PLRW20001926499). Do jeziora Roś są to cieki o typie 25 czyli ciek łączący jeziora, a odcinki poniżej Rosia mają typ 19 czyli rzeka nizinna piaszczysto-gliniasta. Według planu gospodarowania wodami na obszarze dorzecza z roku 2011 wszystkie te odcinki, nawet skanalizowane, zostały uznane za naturalne. Podlegały Regionalnemu Zarządowi Gospodarki Wodnej w Warszawie, leżąc w regionie wodnym Środkowej Wisły[7].

Jakość wód

Klasyfikacja stanu ekologicznego wód różnych odcinków Pisy wykonana na podstawie badań z lat 2016–2019 wskazuje na stan umiarkowany, słaby albo zły. Ten ostatni dotyczy odcinka na granicy województw warmińsko-mazurskiego i podlaskiego, gdzie źle sklasyfikowano stan ichtiofauny, choć pozostałe elementy biologiczne były w dobrym stanie. O słabym stanie odcinka z Kanałem Mioduńskim zadecydował słaby stan makrozoobentosu. Makrozoobentos był również najgorzej ocenionym elementem biologicznym (stan umiarkowany) w odcinku ujściowym, gdzie z kolei najlepiej sklasyfikowano ichtiofaunę. Elementy hydromorfologiczne odcinków skanalizowanych oceniono na piątą klasę, a odcinków poniżej wypływu z systemu jezior na klasę pierwszą. Większość elementów fizykochemicznych na wszystkich odcinkach osiągnęła klasę pierwszą lub drugą. Normy dobrego stanu przekroczyły niektóre wskaźniki warunków tlenowych w odcinku z Kanałem Mioduńskim. Stan chemiczny wód został sklasyfikowany jako zły tam, gdzie zbadano zawartość niektórych substancji priorytetowych (rtęć, polibromowane difenyloetery) w tkankach ryb[8]

Przypisy

  1. Rzeka Pisa, Encyklopedia Warmii i Mazur [dostęp 2020-06-10] (pol.).
  2. Rzeka Pisa, Natura [dostęp 2020-06-10].
  3. Kraina Mlekiem Płynąca, Europejska Fundacja Odnowy i Rozwoju Terytorialnego, s. 21, 22.
  4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych (Dz.U. z 2002 r. nr 77, poz. 695).
  5. Brenda i Serafin 2005 ↓.
  6. Mapa Podziału Hydrograficznego Polski w skali 1:10 000 (warstwy shp i tabele dbf), 2014.
  7. Plan gospodarowania wodami na obszarze dorzecza Wisły (M.P. z 2011 r. nr 49, poz. 549)
  8. Ocena stanu jednolitych części wód rzek i zbiorników zaporowych w latach 2014–2019 na podstawie monitoringu - tabela [xlsx], Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2020.

Bibliografia

  • W. Brenda, D. Serafin, Piskie ścieżki rowerowe: informator turystyczny, Urząd Miejski w Piszu, 2005, s. 34–38.
  • S. Drej, J. Swajdo, Warmia i Mazury, Olszanica: Bosz, 2008, s. 17–18.