| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Głomia
_(2).jpg) Głomia w Dolniku (ruiny starego mostu) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 51,8 km |
| Powierzchnia zlewni |
570 km² |
| Źródło | |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Dobrzyca |
| Wysokość |
73 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: powiat złotowski | |
Położenie na mapie świata  | |
.jpg)
Głomia – rzeka w północno-zachodniej Polsce, lewy dopływ Gwdy o długości 51,8 km i powierzchni dorzecza 570 km²[potrzebny przypis]. Płynie na Pojezierzu Krajeńskim, w Dolinie Gwdy, w województwie wielkopolskim.
Nazwa
W publikacji z 1926 przedstawiono polskie nazwy: Głomnica, Głumia[1] i Brzuchownica[2]. Do 1945 poprzednią niemiecką nazwą rzeki była Glumia[3]. W 1949 ustalono urzędowo polską nazwę Głomia[4].
Przebieg i dopływy
Rzeka wypływa ze źródeł koło wsi Głomsk, płynie przez region historyczny Krajna, przepływa przez Jezioro Głomskie oraz Jezioro Złotowskie w Złotowie, a do Gwdy uchodzi naprzeciw wsi Dobrzyca.
Główne dopływy:
Miejscowości nadbrzeżne
Miejscowości położone nad Głomią to: Głomsk, Stawnica, Złotów, Krajenka, Dolnik, Skórka, Dobrzyca.
Przypisy
- ↑ Głumia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 615.
- ↑ Krajna i Nakło : studja i rozprawy wydane z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum imienia Bolesława Krzywoustego w Nakle. Nakło; Wyrzysk: 1926. s. 8
- ↑ Arkusz 2766 Lebehnke. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1938.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)