UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Ignacy Benedykt Rakowiecki

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ignacy Benedykt Rakowiecki
Data i miejsce urodzenia

grudzień 1783
Berdyczów

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1839
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

nauczyciel, filolog, slawista

Rodzice

Teodor i Marianna z d. Milanowska

Małżeństwo

Amelia Kitajewska

Dzieci

Jarosław Teodor(1830-1926)

Krewni i powinowaci

Tadeusz Augustyn Rakowiecki(wnuk)

Ignacy Benedykt Rakowiecki[1]
Herb Rola, którym posługiwała się rodzina Rakowieckich
Grób Ignacego Rakowieckiego na Cmentarzu Powązkowskim

Ignacy Benedykt Rakowiecki (ur. grudzień 1783 w Berdyczowie, zm. 22 lipca 1839 w Warszawie) – nauczyciel, filolog, badacz słowiańszczyzny.

Życiorys

Urodził się w Berdyczowie w rodzinie Teodora i Marianny z domu Milanowskiej. Ojciec jego był dworzaninem królewskim i sztycharzem koronnym u Stanisława Augusta Poniatowskiego według przywileju wydanego 18 lipca 1771. Ignacy Benedykt ochrzczony został w cerkwi unickiej w Berdyczowie dnia 28 grudnia 1783. Ukończył w 1802 szkołę średnią w Berdyczowie. Pracował w Humaniu jako nauczyciel języka rosyjskiego i francuskiego. Na Akademii Wileńskiej pobierał nauki z dziedziny ekonomii politycznej oraz filologii. Podejmuje pracę jako plenipotent w dobrach Aleksandra Potockiego i jako administrator sądowy w ordynacji Zamojskiej. W 1820 przygotowuje tłumaczenie i rozpoczyna wydawanie własnym nakładem w Warszawie kodeksu „Ruska Prawda”, najstarszego zbioru prawa Rusi Kijowskiej. W 1821 zostaje członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie oraz pełni obowiązki kuratora szkół w województwie podlaskim.

Żonaty z Amelią z domu Kitajewską, siostrą Adama Kitajewskiego – mają syna Jarosława. Umarł w Warszawie i pochowany został na warszawskich Powązkach.

Twórczość

  • List, do matki troskliwej o dobre wychowanie syna sutego, Warszawa, 1811
  • Prawda Ruska, Warszawa, 1820–1828, 2 tomy
  • Poczet chronologiczny panujących w Rossyi od Ruryka do Piotra II, Warszawa, 1822
  • O sposobach upowszechnienia nauki gospodarstwa wiejskiego, 1823
  • O sposobach moralnego ukształcenia ludu polskiego, 1830
  • Pisma rozmaite, Warszawa, 1835, 3 części
  • O stanie cywilnym dawnych Słowian, Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk, tom X IX

Przypisy

  1. August Sokołowski, Dzieje porozbiorowe narodu polskiego ilustrowane T. 2, cz. 1, [1815-1825], 31 marca 2022.

Bibliografia

Linki zewnętrzne