| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Mariola Walczak-Mikołajczakowa
Mariola Mikołajczak (Walczak-Mikołajczakowa) (ur. 1965) – prof. dr hab., slawistka, bułgarystka, tłumaczka od początku studiów związana z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1].
Obecnie pełni funkcję kierownika Zakładu Języków Południowosłowiańskich w Instytucie Filologii Słowiańskiej.
Życiorys
W latach 1998 – 1999 pracowała jako lektor języka polskiego na Uniwersytecie im. Paisija Chilendarskiego w Płowdiwie. W roku 1996 obroniła pracę doktorską z zakresu słowiańskiego językoznawstwa porównawczego, a w roku 2005 uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Autorka ponad 150 publikacji (wydawanych w kraju i za granicą), w tym 12 książek, współautorka 3 książek, redaktor kilkunastu zbiorowych tomów naukowych. Wydaje także książki beletrystyczne. Do tej pory ukazały się: Powiedz mi swoje imię (Wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2013) i Bałkański szkicownik (Wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2016). Jej opowiadania w przekładzie na język bułgarski opublikowano w „Literaturen vestnik”. W 2006 roku wydała książkę poświęconą swojej rodzinnej ziemi: Wysoka. Historia, miejsca, ludzie, Poznań 2002. Była redaktorem serii wydawniczej Biblioteka Duchowości Europejskiej i periodyku „Fundamenta Europaea” w latach 2001 – 2008. Obecnie redaguje bułgarskie czasopismo „Literaturata”. W latach 2007 – 2014 przewodniczyła Komisji Slawistycznej PAN w Poznaniu. Od 1988 r. pracuje w Instytucie Filologii Słowiańskiej UAM (dawniej Katedrze Filologii Słowiańskiej)[2].
Zainteresowania naukowe
- historia języka bułgarskiego i innych języków południowosłowiańskich
- dialektologia historyczna
- związki języka z folklorem
Wybrane publikacje
- Język piśmiennictwa bułgarskiego – zarys dziejów (skrypt dla studentów filologii słowiańskiej), Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 1998.
- Słowotwórstwo agentywnych nazw osobowych w języku polskim, rosyjskim i bułgarskim, Poznań, Wydawnictwo PTPN 2000.
- Tajemnice słowiańskich bogów, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 2001.
- Bajeczne dzieje polski (wspólnie z A. W. Mikołajczakiem), Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie 2001 (wydanie II, Wrocław 2005; wydanie III, Wrocław 2006).
- Bałkańskie rytmy życia, czyli o tradycji przechowanej w języku, Gniezno, Oficyna Wydawnicza TUM 2001.
- Piśmiennictwo katolickie w Bułgarii. Język utworów II połowy XVIII wieku, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2004.
- Franciszek Skoryna z Połocka. Życie i pisma, wybór tekstów, przekład i opracowanie M. Walczak-Mikołajczakowa, A. Naumow, Gniezno, Wydawnictwo Fundacji Collegium Europaeum Gnesnense 2007.
- Chrześcijańska Bułgaria, Poznań, Księgarnia Św. Wojciecha 2007.
- Bułgarski Ezop, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2009.
- W jedności z Bogiem i Naturą. Rzecz o kulturze ludowej na Bałkanach, Poznań, Wydawnictwo Naukowe UAM 2018.
Przypisy
- ↑ Mariola Walczak-Mikołajczakowa | Instytut Filologii Słowiańskiej UAM, slavic.amu.edu.pl [dostęp 2020-07-14].
- ↑ Historia | Instytut Filologii Słowiańskiej UAM, slavic.amu.edu.pl [dostęp 2020-07-14].