| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Olszynka (dopływ Ropy)
 Olszynka w Siepietnicy | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 24 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Brzanka Jodłówka Tuchowska |
| Wysokość |
534 m n.p.m. |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Siepietnica |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata  | |
Olszynka – rzeka, lewy dopływ Ropy[1]. Ma długość około 24 km i jej zlewnia w całości znajduje się na Pogórzu Ciężkowickim. Odwadnia teren gmin Rzepiennik, Szerzyny i Skołyszyn. Olszynka stanowi południową granicę Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki[2]. Wody potoku znajdują się w III klasie czystości wód, a według typologii rybackiej Olszynka jest krainą pstrąga, dominującym gatunkiem ryb jest pstrąg potokowy[3].
Potok bierze swój początek na wzniesieniu Brzanka[4] (534 m n.p.m.) w Jodłówce Tuchowskiej, skąd w kierunku południowo-wschodnim płynie przez Olszyny. Następnie, przybrawszy kierunek wschodni, płynie przez Ołpiny, a w Szerzynach skręca na południe i płynie przez Święcany i Siepietnice, gdzie na wysokości 242 m n.p.m. wpada do Ropy[5].
Głęboka dolina Olszynki przecina równoleżnikowo pasma wzgórz o szerokich i łagodnych grzbietach. Mikroregion Kotliny Olszynki dzieli teren na dwie zróżnicowane krajobrazowo części. Na pasmo górskie od strony północnej, którego stoki południowe są zalesione oraz pocięte głębokimi wąwozami, którymi spływają liczne potoki. Własną nazwę posiada tylko jeden z nich – potok Czermianka. Zaś grzbiety wzniesień położone od strony południowej są nagie[5].
Przypisy
- ↑ Wykaz wód płynących Polski. [dostęp 2015-11-04].
- ↑ Pogórze Ciężkowickie i Strzyżowskie. Mapa 1:50 000. Kraków: Compass, 2005. ISBN 978-83-7605-211-3.
- ↑ Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Rzeszowie – WODY – badania 2005
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. 1886
- ↑ 5,0 5,1 Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-05-20].