UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Ostrowica

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ostrowica
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 26,8 km
Źródło
Miejsce Sitno
Ujście
Recypient

Płonia (jez. Miedwie)

Miejsce poniżej Giżyna
Wysokość

14 m n.p.m.

Współrzędne

53°14′27″N 14°51′42″E/53,240833 14,861667

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Brak mapy: POL
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Ostrowica (niem. Katten Graben) – uregulowana rzeka w zachodniej części Pojezierza Zachodniopomorskiego na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej, w powiecie pyrzyckim.

Dawna rzeka nizinna zaczynająca swój bieg w rozlewiskach powyżej jeziora: Świdno i Świdzienko w gminie Kozielice, na południe od wsi Trzebórz. Odwadnia wschodnią część powiatu pyrzyckiego. W górnym biegu największym dopływem jest Kanał Wąski, a w dolnym przepływając przez jezioro Będgoszcz przyjmuje wody Krzekny i Bielicy. Uchodzi do Miedwia.

Uregulowana, podobnie jak jej dopływy podczas melioracji przed 1945 rokiem. Obecnie nazywana Kanałem Ostrowicy lub Kanałem Nieborowskim, a w górnym biegu Kanałem Długim[potrzebny przypis].

Górny bieg rzeki do jeziora Będgoszcz nosi nazwę Kanał Nieborowski[1].

Nazwę Ostrowica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Katten-Graben[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
  2. M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8