| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Powa
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 44,2 km |
| Powierzchnia zlewni |
369,5 km² |
| Średni przepływ |
1,6 m³/s |
| Źródło | |
| Miejsce | Wysoczyzna Kaliska, Smaszew |
| Wysokość |
120,0 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Rumin |
| Wysokość |
80 m n.p.m. |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata  | |
Powa – lewobrzeżny dopływ Warty, rzeka mająca swoje źródła na Wysoczyźnie Kaliskiej, Równinie Rychwalskiej w okolicach wsi Kosmowo[1] i Smaszew, płynąca prawie południkowo w kierunku północnym przez powiat turecki i koniński. Długość rzeki wynosi 44,2 km, a powierzchnia zlewni 369,5 km². W języku mieszkańców funkcjonują także inne określenia cieku: Struga, Pokrzywka.
Dolina Powy posiada dno o szerokości 200-600 m; jej zbocza są asymetryczne. Jest to rzeka meandrująca z licznymi zakolami i starorzeczami. Cechą charakterystyczną tarasu zalewowego rzeki są płaskie, dość rozległe powierzchnie dna doliny, określone jako równiny torfowe[2].Na wys. ok. 120 m; w górnym biegu dolina P. szeroka, słabo wykształcona, zatorfiona, w dnie doliny liczne stawy (Grzymiszew); powyżej Starego Miasta dolina wąska 0,3–0,5 km, wypełniona torfami[1].
Lewy brzeg u ujścia Powy do Warty był już w czasach prehistorycznych zasiedlony. Wędrowały tędy różne grupy etniczne. Dowodzą tego wykopaliska archeologiczne, prowadzone przez pracowników naukowych Uniwersytetu Poznańskiego i Polskiej Akademii Umiejętności przed drugą wojną światową. Obecnie Badania te są nadal kontynuowane. Muzeum Okręgowe w Koninie od kilku lat prowadzi archeologiczne badania powierzchniowe i wykopaliskowe również na terenie gminy Stare Miasto.[...] Pierwsze społeczności rolnicze pojawiły się na omawianym terenie w trzecim tysiącleciu przed nową erą. Oprócz doliny Warty (Rumin) zasiedlały one również dolinę Powy.[...] Znaczny rozwój osadnictwa obserwujemy dopiero w okresie lat 1200 do 200 przed nową erą.. Skupiło się ono głównie w dolinach rzeki Powy i jej dopływów[3].
Dolina Powy jest wykorzystywana rolniczo jako łąki i pastwiska dla zwierząt hodowlanych, jej części są okresowo zalewane podczas wiosennych roztopów i obfitych opadów deszczu. W stromych brzegach Powy spotykane są żeremia bobra.
Pierwotne ujście rzeki do Warty znajdowało się w Koninie. Po wybudowaniu oczyszczalni ścieków dla lewobrzeżnej części miasta przyujściowy odcinek Powy służy do odprowadzania oczyszczonych ścieków z oczyszczalni do Warty. Bieg samej Powy został skierowany na zachód, równolegle do Warty, stąd obecne ujście rzeki znajduje się koło miejscowości Rumin, gdzie uchodzi do Warty sztucznym korytem w 396,1 km jej długości. Sztuczne koryto Powy na przyujściowym odcinku jest obwałowane z obu stron, bezpośrednio przy cieku[4].
W okolicach autostrady A2 na Powie znajduje się zbiornik retencyjny i zapora wodna.
Nad Pową leży Kozia Góra[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 PWN. 2014, Słowniki i encyklopedie., Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, OCLC 909102752 [dostęp 2021-06-28].
- ↑ Program ochrony środowiska miasta Konina Pkt. 2.3. Morfologia i hydrografia
- ↑ Jan Zendlewicz, Szkice z przeszłości gminy Stare Miasto, 1993.
- ↑ Strona poświęcona rzece
Linki zewnętrzne
- Powa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 884.