| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Rekowa
| |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 22,01 km |
| Powierzchnia zlewni |
110,4 km² |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Współrzędne | |
| Mapa | |
 Uproszczona mapa Regi z ujęciem Rekowej | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata  | |
Rekowa – rzeka w północno-zachodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Regi o długości 22,01 km. Powierzchnia zlewni Rekowej wynosi 110,4 km²[1].
Rzeka bierze źródło pomiędzy wsią Gardzin a przysiółkiem Gozdno, skąd płynie na zachód[2]. W pobliżu wsi Łabuń Mały skręca w kierunku jeziora Łabuń, do którego wpada od południowego brzegu. Wypływa z jeziora od zachodniego brzegu i płynie na północ. Płynie małym spadkiem 0,2–0,3‰ przez duże powierzchnie łęgów zabagnionych[1]. Pomiędzy osadą Porąbka a wsią Iglice do Rekowej wpada struga Łabunia. Na południe od wsi Wicimice rzeka zakręca dużym łukiem, a następnie odbiera wody ze strugi Wicimicy od prawego brzegu i płynie w kierunku południowo-zachodnim.
Na zachód od wsi Gostyń Łobeski na 5,13 km od ujścia rzeka jest przedzielona urządzeniami zastawkowymi o świetle 3 m, które piętrzą wodę do celów energetyki wodnej do wysokości 2,2 m. W końcowym odcinku zwiększa się przepływ Rekowej, wskutek spadku wynoszącego 15‰[1]. Rekowa wpada do Regi poniżej Płotów.
W dolinie Rekowej występują lasy łęgowe o drzewostanach jesionowo-olszowych i wiązowych. Na źródliskowej skarpie Rekowej przy ujściu, stwierdzono występowanie rzadkiego gatunku – bieńca czerwonego[3]. Część biegu rzeki jest od 2010 chroniona w rezerwacie przyrody rzeka Rekowa.
W 2006 roku przeprowadzono ocenę jakości wód na 1,2 km od ujścia Rekowej do Regi, na moście w pobliżu Płotów, gdzie oceniono wody na III klasę jakości[4]. W 2008 r. przeprowadzono badania jakości wód Rekowej w punkcie ujścia do Regi. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne poniżej stanu dobrego, elementy biologiczne określono na I klasy, a stan ekologiczny na umiarkowany. W ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono zły stan wód Rekowej[5].
Nazwę Rekowa wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Krebs Bach[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Zachodniopomorski Zarząd Melioracji w Szczecinie Za: 7.3.1. Rzeki. W: Program Ochrony Środowiska Powiatu Gryfickiego. Gryfice: 2003-12-30, seria: Uchwała nr XVI/77/03 Rady Powiatu Gryfickiego z dnia 30 grudnia 2003. [dostęp 2009-07-11].
- ↑ Arkusz N-33-79-D. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2009-07-11].
- ↑ 3.1.1. Charakterystyka ogólna podstawowych elementów. W: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta Płoty. Urząd Miejski w Płotach, s. 41. [dostęp 2009-09-18].
- ↑ Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2006-2007. Szczecin: WIOŚ Szczecin, 2008-12-30, s. 58, 66.
- ↑ Ocena jakości wód powierzchniowych w woj. zachodniopomorskim w roku 2008. WIOŚ Szczecin, 2009-07-10, s. 8.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22)