UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Rominta

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Rominta
Krasnaja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Rosja

Rzeka
Źródło
Miejsce połączenie Błędzianki i Szynkuny
Współrzędne

54°21′15″N 22°33′32″E/54,354167 22,558889

Ujście
Recypient

Pisa

Miejsce m. Gusiew
Współrzędne

54°35′22″N 22°12′58″E/54,589444 22,216111

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Brak mapy: Obwód kaliningradzki
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Rominta (ros. Красная, Krasnaja, niem. Rominte) – rzeka, lewy dopływ Pisy. Płynie przez tereny obwodu kaliningradzkiego w Rosji.

Rzeka powstaje z połączenia rzek Błędzianki (uznawanej za górny bieg Rominty[1]) i Szynkuny (ros. Протока, Protoka, niem. Schenken Bach)[2][3]. Rzeka płynie przez Puszczę Romincką, przepływa przez wieś Krasnolesie i uchodzi do rzeki Pisy we wschodniej części miasta Gusiew.

Głównym dopływem Rominty jest Czarna Struga (ros. Чёрная, Czornaja).

Polską nazwę Rominta wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Rominte[4]. Niemiecka nazwa pochodzi od pruskiego słowa romus/ramus w znaczeniu 'cichy, skromny'[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
  2. Mapa topograficzna Polski. Ark. N-34-058-C,D Wizajny 1:50 000, Główny Geodeta Kraju, Sztab Generalny WP, 2003
  3. Niektóre źródła podają, że Szynkuna jest dopływem Żytkiejmskiej Strugi (ros. Кемеровка, Kiemierowka), a dopiero ta rzeka łączy się z Romintą.
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 2)
  5. Maria Biolik: Die Namen der fließenden Gewässer im Flußgebiet des Pregel. W: Hydronymia Europaea. Stuttgart: 1996.

Linki zewnętrzne