| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Unieść
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 26 km |
| Powierzchnia zlewni |
228 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | k. wsi Wiewiórowo |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | na południe od wsi Osieki |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata  | |
Unieść – rzeka o długości około 26 km na Pobrzeżu Koszalińskim, w województwie zachodniopomorskim, przepływająca przy południowej i zachodniej granicy miasta Sianów. Powierzchnia zlewni Unieści to 228 km², roczny przepływ – 88 tys. m³ wody[1].
Rzekę zasilają cieki wypływające ze wschodnich zboczy Góry Chełmskiej[potrzebny przypis]. Głównym jej dopływem jest struga Polnica.
Rzeka jest bogata w niektóre gatunki ryb: pstrągi, trocie, sandacze[2]. Na niej samej lub w jej pobliżu istnieją gospodarstwa hodowli ryb.
Unieść uchodzi do jeziora Jamno, w jej południowo-wschodniej zatoce na południe od wsi Osieki[3].
W wyniku oceny stanu wód Unieści z 2010 wykonanej w dwóch punktach (powyżej ujścia Polnicy w m. Gorzebądz i k. ujścia rzeki do jez. Jamno) określono II klasę elementów biologicznych, elementy fizykochemiczne poniżej potencjału dobrego oraz umiarkowany potencjał ekologiczny[4].
Nazwę Unieść wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Nest Bach[5].
Rzeka jest spławna dla celów kajakarstwa (szlak kajakowy) na odcinku Maszkowo – Sianów – Osieki (około 10 km). Na trasie zlokalizowano trzy punkty rekreacji z miejscem na ognisko i deszczochronami oraz tablice informacyjne. Nurt jest wolny, umożliwia swobodne obserwacje przyrodnicze. Na trasie liczne przeszkody wymuszające przenoski – zwalone drzewa, głazy, niskie mostki i elektrownia wodna[6][7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 3.2.1 Zasoby wody. W: Strategia rozwoju miasta i gminy Sianów. SKE Pomerania – Instytut Aktywizacji Społeczno-Gospodarczej Gmin i Regionu, s. 14. [dostęp 2009-03-11].
- ↑ Bernard Konarski, Ekolodzy bez granic Zielone Brygady, ZB nr 18(144)/99, 1-15.12.99.
- ↑ Koszalińskie wody – wczoraj i dziś !!!. Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. [dostęp 2010-08-18].
- ↑ II Ocena stanu wód W: Stan środowiska w województwie zachodniopomorskim w roku 2010. WIOŚ Szczecin, 2012-01-04, s. 36.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22).
- ↑ Szlak Rzeką Unieść (ok. 10 km). Regionalne Centrum Informacji Turystycznej. [dostęp 2010-08-18].
- ↑ Informator turystyczny – katalog bazy noclegowej Pomorza Środkowego, Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego, Koszalin, 2011, ss.27,70, ISBN 978-83-62018-24-6.