| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Wierzyca
 Wierzyca w Starej Kiszewie | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Województwo | |
| Lokalizacja |
Pojezierze Kaszubskie, Pojezierze Starogardzkie[1], Dolina Dolnej Wisły[2] |
| Rzeka | |
| Długość | 151,4 km |
| Powierzchnia zlewni |
1 603 km² |
| Średni przepływ |
8,94 m3/s (przy ujściu (Brody Pomorskie)) m³/s |
| Źródło | |
| Miejsce | Jezioro Piotrowskie |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | Gniew |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
.jpg)
.jpg)
Wierzyca (też Wierzysza, Werysa, łac. Verissa, kaszb. Wierzësa, niem. Ferse) – rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 151,4 km, a powierzchnia dorzecza 1603 km²[3]. Wierzyca wypływa z niewielkiego Jeziora Piotrowskiego na Pojezierzu Kaszubskim przy miejscowości Piotrowo na południowy wschód od Wieżycy. Płynie w kierunku południowo-wschodnim, miejscami przebieg meandrowaty. Stanowi szlak kajakowy. W jej biegu są liczne elektrownie wodne. Uchodzi do Wisły w okolicach miasta Gniew. Nazwa rzeki Wierzyca bywa mylona z nazwą kilku szczytów o nazwie Wieżyca. Tymczasem nazwa pochodzi od słowa ver – wilgoć i przyrostka issa – typowego dla języka Wenedów przybyłych na te tereny w II w. p.n.e. Po raz pierwszy nazwa rzeki Verissa pojawiła się w dokumentach w XII wieku[4].
Ważniejsze dopływy
- Mała Wierzyca (w górnym biegu Kacinka)
- Wietcisa
- Piesienica
- Węgiermuca
- Janka
Miejscowości nad rzeką Wierzycą
- Barchnowy
- Będomin
- Wielki Klincz
- Podleś
- Sarnowy
- Nowa Kiszewa
- Stara Kiszewa
- Zamek Kiszewski
- Pogódki
- Czarnocin
- Starogard Gdański
- Owidz
- Kolincz
- Klonówka
- Rajkowy
- Pelplin
- Stocki Młyn
- Gniew
- Rekownica
Jeziora, przez które przepływa Wierzyca
Elektrownie wodne na Wierzycy
- Nowa Kiszewa 18 kW[potrzebny przypis]
- Stary Bukowiec 24 kW
- Zamek Kiszewski 110 kW
- Czarnocińskie Piece 156 kW (uruchomiona w 1906 z dwiema pionowymi turbinami Francisa o mocach 162 i 82 kW; pod koniec lat 50. obydwie turbiny zlikwidowano, mniejszą komorę turbinową zamknięto, natomiast w większej zainstalowano turbinę Kaplana)
- Nowa Wieś Rzeczna 350 kW
- Starogard Gdański 250 kW
- Owidz 190 kW (turbina Francisa)
- Kolincz 410 kW (turbina Francisa, znajduje się tu kilkudziesięcioletnia żarówka Philipsa z dwuzwojową spiralą żarnika)
- Klonówka 180 kW
- Pelplin 80 kW
- Stocki Młyn 360 kW (z początku XX wieku, dwie turbiny Francisa; w l. 30. zwiększono moc przez dobudowanie segmentu parowego)
- Brodzkie Młyny 160 kW
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wierzyca w serwisie rzekipolski.info
- ↑ Wierzyca, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-01-16].
- ↑ Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994
- ↑ "Wierzyca. Nurty natury, nurty kultury", LOT Kociewie, 2011
Linki zewnętrzne
- Elektrownia wodna Zamek Kiszewski
- Elektrownia wodna Czarnocińskie Piece
- Elektrownia wodna Kolincz
- Elektrownia wodna Owidz
- Charakterystyka zlewni rzeki Wierzycy link nieaktywny 13.11.2017
- Wierzyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 419.
- Wierzyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 687.