UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Magdalena Bogusławska

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Magdalena Bogusławska
Państwo działania

 Polska

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: slawistyka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Instytut

Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego

Okres zatrudn.

od 2004

Magdalena Bogusławska – polska slawistka kulturoznawczyni, specjalizująca się w kulturoznawstwie południowosłowiańskim (serbistyka, macedonistyka), dr hab. nauk humanistycznych, profesor w Instytucie Slawistyki Zachodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego.

Kariera zawodowa

Ukończyła studia z zakresu polonistyki i slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1999-2000 pracowała jako lektorka języka polskiego na Uniwersytecie św. św. Cyryla i Metodego w Skopju. W 2004 obroniła pracę doktorską pt. Teatr i dramat południowosłowiański wobec tradycji widowiskowych regionu (promotor: prof. Krzysztof Wrocławski). W tym samym roku rozpoczęła pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Slawistyki Zachodniej i Południowej UW.

W 2016 na tej samej uczelni uzyskała stopień doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy Obraz władzy we władzy obrazu : artystyczne konceptualizacje wizerunku Josipa Broza Tity. W tym samym roku objęła funkcję kierownika Zakładu Literatur i Kultur Słowiańskich w Instytucie Slawistyki Zachodniej i Południowej UW. Była promotorką jednej rozprawy doktorskiej.

Prowadzi badania nad kulturą słowiańskich Bałkanów, specjalizując się w tematyce widowisk kulturowych, współczesnych praktyk artystycznych oraz animacji kulturowej. Należy do interdyscyplinarnego Zespołu Badań Kultury Komunizmu w Europie Środkowej i na Bałkanach, w ramach którego realizuje projekty badawcze związane z fenomenem socjalistycznej Jugosławii. Jest autorką lub współautorką pięciu książek, ponad 50 artykułów naukowych, a także redaktorką tomów zbiorowych poświęconych tematyce bałkańskiej i badaniom nad kulturą komunizmu[1]. W jej dorobku znajdują się także tłumaczenia poezji macedońskiej na język polski (Zorana Ančevskiego, Petre Andreevskiego, Lidiji Dimkovskiej, Katicy Kjulavkovej i Liljany Dirjan)[2].

Publikacje

Monografie

  • Teatr u źródeł : dramat i teatr południowosłowiański wobec tradycji widowiskowych regionu, Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej. Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2006.
  • Obraz władzy we władzy obrazu : artystyczne konceptualizacje wizerunku Josipa Broza Tity, Wyd. Libron, Warszawa & Kraków 2015.

Współautorstwo książek

  • Polacy w Bośni, Polacy o Bośni : przewodnik bibliograficzny z komentarzami (wspólnie z Krzysztofem Wrocławskim i Norbertem Różyckim), Uniwersytet Warszawski. Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej, Warszawa 2003
  • Polska i Czarnogóra : bibliografia, komentarze, (wspólnie z Krzysztofem Wrocławskim, Małgorzatą Kryską i Norbertem Różyckim), Uniwersytet Warszawski. Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej, Warszawa 2007.
  • Polska i Macedonia : bibliografia, komentarze, studia, (wspólnie z Krzysztofem Wrocławskim, Małgorzatą Kryską i Norbertem Różyckim), Uniwersytet Warszawski. Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej, Warszawa 2009.

Redakcja tomów zbiorowych

  • Bunt tradycji. Tradycja buntu. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi K. Wrocławskiemu, współredakcja tomu z Grażyną Szwat-Gyłybową, Warszawa 2008.
  • Czytać, wędrować, być. Tom dedykowany Profesorowi Zdzisławowi Daraszowi, współredakcja tomu z Jasminą Suler-Galos i Joanną Goszczyńską, Warszawa 2016.
  • Komunistyczni bohaterowie, t. 1: Tradycja, kult, rytuał, red. z Zuzanną Grębecką i Ewą Wróblewską-Trochimiuk, Warszawa 2011.
  • Komunistyczni bohaterowie, t. 2: Przemiana, bunt, odrzucenie, red. z Zuzanną Grębecką i Ewą Wróblewską-Trochimiuk, Kraków – Warszawa 2012.
  • Komunizm na peryferiach. Rubieże ideologii i rzeczywistości społecznej, red. z Zuzanną Grębecką, Warszawa – Kraków 2013.
  • Popkomunizm. Doświadczenie komunizmu a kultura popularna, red. z Zuzanną Grębecką, Warszawa 2010.
  • Zmysłowy komunizm. Somatyczne doświadczenie epoki, red. z Zuzanną Grębecką i Robertem Kulmińskim, Warszawa – Kraków 2014.

Przypisy

Bibliografia