UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Maria Wojtyła-Świerzowska

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Maria Wojtyła-Świerzowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1943
Kraków

Maria Wojtyła-Świerzowska (ur. w 1943 r. w Krakowie) – polonistka, językoznawczyni, slawistka, indoeuropeistka, profesor tytularny w zakresie nauk humanistycznych.

Praca badawcza i dydaktyczna

Od czasów studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego zajmuje się językoznawstwem w szerokim spektrum problemów: przede wszystkim językoznawstwem materiałowym diachronicznym (słowiańskim i indoeuropejskim), co wiąże się z długoletnią pracą w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk przy opracowywaniu Słownika prasłowiańskiego – słownika leksykalnych rekonstruktów z doby wspólnoty prasłowiańskiej, wydawanego pod redakcją Franciszka Sławskiego, t. I–VIII i n. (Ossolineum 1974–2001)[1][2][3].

Dokonania naukowe koncentrują się głównie wokół językoznawstwa porównawczego słowiańskiego i indoeuropejskiego. Specjalizuje się w większych i mniejszych pracach o charakterze monograficznym – monografie słowotwórcze prasłowiańskie i monografie pewnych kręgów semantycznych, np. czasu, przestrzeni, prawa – pisanych z kognitywistycznego punktu widzenia, językowego obrazu świata, który się wyłania podczas badań etymologicznych – zawsze na płaszczyźnie porównawczej indoeuropejskiej[2][3].

Wiedza zgromadzona podczas pracy badawczej pozwoliła na prowadzenie zajęć dydaktycznych (od 1994 r. w Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, a potem w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, krótko też w Akademii Polonijnej w Częstochowie). Prowadziła zajęcia (wykłady, ćwiczenia, seminaria) slawistyczne i polonistyczne z elementami indoeuropeistycznymi[2].

Życiorys naukowy

  • 1960 – matura ogólnokształcąca w Rybniku;
  • 1961–1966 – studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; seminarium magisterskie u prof. Witolda Taszyckiego;
  • 1966–1971 – staż i czteroletnie studia doktoranckie w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego i Indoeuropejskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego pod opieką naukową prof. Jana Safarewicza;
  • 1971–2003 – praca w krakowskiej Pracowni Języka Prasłowiańskiego Instytutu Słowianoznawstwa (potem Slawistyki) Polskiej Akademii Nauk w Warszawie;
  • 1974 – doktorat z zakresu językoznawstwa słowiańskiego na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie rozprawy Prasłowiańskie nomen agentis, pod kierunkiem prof. Franciszka Sławskiego;
  • 1992 – habilitacja w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie na podstawie monografii Prasłowiańskie abstractum. I. Formacje tematyczne (stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa);
  • 2002 – profesura tytularna w zakresie nauk humanistycznych na podstawie monografii Prasłowiańskie abstractum. Sufiksalne nomina actionis. Formacje z podstawowym sufiksalnym elementem -n-, -t-[2].

Wybrane publikacje

  • Prasłowiańskie nomen agentis. Monografie Slawistyczne nr 30, Ossolineum, Wrocław 1974, s. 157 [dostęp 2021-05-07].
  • Słowiańskie nomen agentis na -ь < *- i-s, [w:] Studia indoeuropejskie. Études indo-européennes. Ioanni Safarewicz septuagenario ab amicis, collegis, sodalibus animo oblatum gratissimo, Ossolineum, Wrocław 1974, s. 279–283.
  • Z historii polskiego słownictwa: perkaty, parskonosy, „Język Polski” LX, 1980, s. 24–30.
  • Z historii wyrazów polskich: okół, okolica, „Język Polski” LX, 1980, s. 159–163.
  • Terminologija agrarnoj obrjadnosti kak istočnik izučenija drevnej slavjanskoj duchovnoj kul’tury, [w:] Slavjanskij i balkanskij fol’klor. Rekonstrukcija drevnej slavjanskoj kul’tury: istočniki i metody, red. N.I. Tolstoj, Moskva 1989, s. 207–214.
  • O nazwach przedpościa w językach słowiańskich (ogsł. męsopustъ, płn. zapustъ, płd. poklady i in.), „Rocznik Slawistyczny” XLVII, 1991, s. 41–58.
  • Dlaczego głuchy nie słyszy? Rozważania o etymologii psł. *gluchъ, „Južnoslovenski filolog” XLVII, 1991, s. 209–220.
  • Prasłowiańskie abstractum. Słowotwórstwo. Semantyka. I. Formacje tematyczne. Prace Slawistyczne nr 96, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa 1992, s. 185 [dostęp 2021-05-07].
  • On certain Slavic and Baltic word-formation parallels, „Linguistica Baltica” 1, 1992, s. 183–192.
  • Słowiańskie nazwy czasu. *Časъ , *godъ , *čelo, *doba, *pora, *vermę, „Rocznik Slawistyczny” XLIX, 1994, s. 15–29.
  • Slavic vocabulary of time. Analecta Indoeuropaea Cracoviensia Ioannis Safarewicz memoriae dicata, ed. W. Smoczyński, Kraków 1995, s. 503–513.
  • On some centum elements in Slavic: Proto-Slavic*gord (:* zord), „Linguistica Baltica” 4 (Kuryłowicz Memorial Volume), 1995, s. 239–245.
  • Elementy kentumowe w słownictwie prasłowiańskim, [w:] Prasłowiańszczyzna i jej rozpad, red. W. Boryś i J. Rusek, Kraków 1998, s. 47–57.
  • Kognitywizm w etymologii, „Rocznik Slawistyczny” LI, 1998, s. 17–31.
  • Czytanie, pisanie, liczenie, a także nauka – prasłowiańskie dziedzictwo w polszczyźnie?, [w:] Przeszłość w językowym obrazie świata, red. A. Pajdzińska i P. Krzyżanowski, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1999, s. 129–137.
  • O robotkach i potwarzach czartowskich. Uwagi o formacjach antyfrastycznych w polszczyźnie, [w:] Rozwój polskiego systemu językowego, red. B. Walczak i Z. Krążyńska, Kraków 1999, s. 273-278.
  • Prasłowiańskie synonimy *těnь, *stěnь, *sěnь, [w:] Studia linguistica in honorem Stanislai Stachowski, red. E. Mańczak-Wohlfeld, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000, 159–165.
  • O bliźnie i ubliżaniu. Czy na pewno archaizmy semantyczne?, [w:] W świecie słów i znaczeń. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Bogusławowi Krei, pod red. J. Maćkiewicz i E. Rogowskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2001, s. 325–331.
  • Prasłowiańskie abstractum. Sufiksalne nomina actionis. Formacje z podstawowym sufiksalnym -n- i -t-. Prace Slawistyczne nr 112, Slawistyczne Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2002, s. 173 [dostęp 2021-05-07].
  • Przestrzeń domu u Słowian, [w:] Przestrzeń w języku i w kulturze. Problemy teoretyczne. Interpretacje tekstów religijnych, pod red. J. Adamowskiego, Lublin 2005, s. 187–193.
  • Słownictwo czasu i przestrzeni. Język a Kultura 19. Czas – Język – Kultura, pod red. A. Dąbrowskiej i A. Nowakowskiej, Wrocław 2006, s. 67–72.
  • Prasłowiańskie dziedzictwo leksykalne w polskim słownictwie prawnym: prawo, zakon, cena, wina, kara, [w:] Język w urzędach i w sądach. Biblioteka Tradycji nr XLIV, pod red. M.T. Lizisowej, Kraków 2006, s. 67–74.
  • The place of abstract nouns in the Indo-European word formation system, [w:] Językoznawstwo historyczne i typologiczne: w 100-lecie urodzin profesora Tadeusza Milewskiego [kom. red. Leszek Bednarczuk, Wojciech Smoczyński, Maria Wojtyła-Świerzowska]. Rozprawy Wydziału Filologicznego, t. 76, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2008, s. 463–475.
  • Kalendarz u Słowian, [w:] Wczesna Słowiańszczyzna: przewodnik po dziejach i literaturze przedmiotu, t. 1: A–Z, pod red. A. Wędzkiego, [oprac. H. Dalewska-Greń et al.], Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, Fundacja Slawistyczna, Warszawa 2008, 227-229.
  • Prasłowiańskie leksykalne i słowotwórcze dziedzictwo ewangelijnych przekładów cyrylo-metodejskich (część I). Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis 64. Studia Russologica II, 2009, s. 83–90.
  • Faktografia w badaniach histrorycznojęzykowych, [w:] Faktografia w badaniach historycznych, pod red. K. Kleszczowej i J. Gwioździk, wydawca: Biblioteka Śląska, Katowice 2009, s. 115–122.
  • Słowiańskie etymologie trudne, [w:] Polszczyzna i inne języki, red. A. Bochnakowa, L. Bednarczuk, J. Waniakowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009, s. 21–27.
  • Droga w językach słowiańskich na tle indoeuropejskim, [w:] Droga w języku i kulturze. Analizy antropologiczne, pod red. J. Adamowskiego i K. Smyk, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2011, s. 11-16.
  • Prasłowiańskie leksykalne i słowotwórcze dziedzictwo ewangelijnych przekładów cyrylo-metodejskich (część II). Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis 81. Studia Russologica III, 2010, s. 82–86.
  • O mocy i niemocy słowa, [w:] „Słowa, słowa, słowa”... w komunikacji językowej III, pod red. M. Grabskiej, wydawca: Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2011, s. 145–150.
  • O kilku wyrazach gwarowych: na ozaist, na wykieł, nicma, na ręby, zamatorzały, [w:] W przestrzeni języka. Prace ofiarowane profesor Elżbiecie Koniusz z okazji Jej jubileuszu, red. M. Marczewska i S. Cygan, Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce 2012, s. 643-649.
  • Jeszcze o przezwiskach, „Językoznawstwo” 1(8), 2104, s. 107-115 [dostęp 2021-05-07].
  • Names of mental operations in Polish against the Slavic background, „Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis”, 132 (2015), s. 63– 69 [dostęp 2021-05-07].
  • Kilkaset autorskich artykułów hasłowych w Słowniku Prasłowiańskim (t. I–VIII).
  • Wiele recenzji, z których na uwagę zasługuje: [rec.] Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, I–II (do litery p), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, „Język Polski” LXXXII, 2002, s. 354-359 oraz opinia dla Rady Języka Polskiego w tej sprawie [dostęp 2021-05-07].
  • PRZEKŁAD: Z. Gołąb, O pochodzeniu Słowian w świetle faktów językowych, Universitas, Kraków 2004, 405 s. (Z. Gołąb, The Prehistory of the Slavs. A Linguist’s View, Slavica Publishers, Inc., Ohio 1992).

Członkostwa

  • od 1973 – członek Polskiego Towarzystwa Językoznawczego[4]
  • od 1991 – członek Komisji Językoznawstwa Krakowskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk[5]
  • 2000-2003 – wiceprzewodnicząca Polskiego Towarzystwa Językoznawczego[6]

Nagrody i odznaczenia

  • 1994 – Nagroda im. Kazimierza Nitscha w dziedzinie językoznawstwa przyznana przez Wydział Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk[7].
  • 2004 – Złoty Krzyż Zasługi na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej[8].

Przypisy

  1. F. Sławski, Słownik prasłowiański, t. I-VIII, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974–2001.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 L. Bednarczuk, H. Chodurska, A. Mażulis-Frydel, Polono-Slavica in honorem Maria Wojtyła-Świerzowska, Kraków 2014, s. 9-10.
  3. 3,0 3,1 Maria Wojtyła-Świerzowska, Wczesne językowe dzieje Słowian w świetle etymologii i badań historycznojęzykowych, [w:] "50 lat Slawistyki w Polskiej Akademii Nauk (1954–2004)", Warszawa 2004, s. 137-151 [dostęp 2021-05-07].
  4. Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. Bulletin de la Societe Polonaise de Linguistique, t. XXX, Wrocław, Warszawa, Kraków 1972, s. 230.
  5. Polska Akademia Nauk, Oddział w Krakowie, Komisja Językoznawstwa.
  6. 50 lat Slawistyki w Polskiej Akademii Nauk (1954–2004), Warszawa 2004, s. 285.
  7. Polska Bibliografia Literacka.
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń; Rej. 174/2004.