UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Omaza

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Omaza
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska
 Rosja

Lokalizacja

woj. warmińsko-mazurskie
Obwód kaliningradzki

Rzeka
Długość 27,4 km
Ujście
Recypient

Banówka

brak współrzędnych
Wybudowany w roku 2000 most na rzece Omazie o długości 400 m, od 24 września 2008 roku biegnie po nim droga ekspresowa S22.

Omaza (ros. Игнатьевка) – rzeka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim i w Rosji, prawobrzeżny dopływ Banówki, o długości 27,4 km[1].

Źródła cieku znajdują się w wąskim wąwozie na zachód od wsi Lutkowo. Rzeka trzykrotnie przekracza granicę polsko-rosyjską, nim opuści nasz kraj, przy czym większa część długości rzeki przypada na terytorium Polski. Na całej długości jest to nieuregulowany, bystry strumień, płynący zalesioną doliną w otoczeniu pól i nieużytków. W Omazie dominującą rybą jest pstrąg potokowy, pochodzący z naturalnego tarła. Prócz pstrąga w rzece występują jeszcze takie ryby jak: głowacze, strzeble i ślizy[2].

Pomiędzy Grzechotkami i Pęciszewem na zachód od nieistniejącego PGR-u Sarniki w pobliżu ujścia bezimiennego cieku do Omazy znajduje się głaz narzutowy zwany dawniej Teufelstein. Jest to szary, grubokrystaliczny granit. Wymiary głazu: obwód 12 m, wysokość 2,15, długość 4,2 m i szerokość 3,2 m. Od 1961 jest to pomnik przyrody (Dec. Nr RXII. 283/61 Prez. WRN w Olsztynie z 27.11.1961)[3].

Galeria

Przypisy

  1. Grzegorz Radtke, Rafał Bernaś, Krzysztof Cegiel, Piotr Dębowski, Michał Skóra– ICHTIOFAUNA DORZECZA BAUDY ORAZ MNIEJSZYCH CIEKÓW UCHODZĄCYCH DO ZALEWU WIŚLANEGO, Roczniki naukowe PZW, 2011
  2. Omaza, „Wiadomości Wędkarskie online” [dostęp 2017-03-25].
  3. Głaz narzutowy "Diabelski Kamień" koło Sarnik - Encyklopedia Warmii i Mazur, „Encyklopedia Warmii i Mazur” [dostęp 2017-03-25] (pol.).