| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Piława (dopływ Gwdy)
 Piława koło wsi Liszkowo | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Źródło | |
| Miejsce | Jezioro Komorze |
| Wysokość |
ok. 150 m n.p.m. |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | we wsi Dobrzyca |
| Wysokość |
ok. 65 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: POL | |
Położenie na mapie świata  | |
Piława – rzeka w zachodniej Polsce, prawy (najdłuższy) dopływ Gwdy. Płynie na Pojezierzu Południowopomorskim, w województwie zachodniopomorskim i wielkopolskim.
Rzeka zaczyna bieg od jeziora Komorze i dalej płynie kolejno przez jezioro Rakowo, Brody, Strzeszyn, Kocie i do największego jeziora w jej biegu Pile dalej płynie przez jeziora Dołgie i Berlińskie, lasy Puszczy Drawskiej i Równinę Wałecką. Do Gwdy uchodzi we wsi Dobrzyca.
Piławą prowadzi szlak kajakowy.
Przed II wojną światową wzdłuż Piławy Niemcy zbudowali pas umocnień wojskowych Wału Pomorskiego.
Główne dopływy:
Miejscowości nad Piławą: Liszkowo, Nadarzyce, Szwecja, Czechyń, Zabrodzie, Dobrzyca, Piława.
W 43,4 km Piławy we wsi Starowice zlokalizowana jest mała elektrownia wodna o mocy 82 kW z jazem piętrzącym[1].
Na polskiej mapie wojskowej z 1936 r. przy oznaczeniu rzeki podano polski egzonim Piła[2]. Do 1945 r. poprzednią niemiecką nazwą było Pilow[3]. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Piława[4].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mała Elektrownia Wodna w miejscowości Starowice, gm. Borne Sulinowo. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2011-08-10].
- ↑ Arkusz 43 Bydgoszcz. Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1936.
- ↑ Arkusz 2766 Lebehnke. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1938.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)