UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Radew

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Radew
Ilustracja
Radew w okolicach Karlina
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 83 km
Powierzchnia zlewni

1091,5 km²

Źródło
Miejsce okolice Żydowa
Ujście
Recypient

rzeka Parsęta

Miejsce Karlino
Współrzędne

54°02′14″N 15°52′12″E/54,037222 15,870000

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak, u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Brak mapy: PL-ZP
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”

Radew (niem. Radüe) – rzeka w północno-zachodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Parsęty (w górnym biegu Debrzyca). Płynie przez Pojezierze Pomorskie i Pobrzeże Koszalińskie (w województwie zachodniopomorskim).

Długość rzeki – 83 km, powierzchnia dorzecza – 1091,5 km²[1].

Przebieg

Jej źródła znajdują się niedaleko wsi Żydowo, na południe od Drzewian, na Pojezierzu Bytowskim (ok. 8 km na wschód od Bobolic). Przepływa przez jezioro Kwiecko, z którego wypływa już jako Radew.

Początkowo płynie w wąskiej dolinie wśród lasów; przepływa przez kilka jezior (m.in. przez sztuczne jeziora Hajka i Jezioro Rosnowskie), dalej Kanałem Rosnowskim. Przed ujściem skręca szerokim łukiem na północ. Dolina rzeczna jest tu znacznie szersza, na jej dnie widoczne są stare zakola. Ujście rzeki znajduje się w Karlinie.

Miejscowości, przez które przepływa Radew: Żabiniec, Bobrowo, Mostowo, Rosnowo, Niedalino, Wronie Gniazdo, Białogórzyno, Nosowo, Parsowo, Karlino.

Zlewnia

 Osobny artykuł: Dorzecze Parsęty.

Lewe dopływy:

Prawe dopływy:

Ochrona przyrody

Dolina rzeki została objęta obszarem chronionego krajobrazu „Dolina Radwi” oraz obszarem sieci Natura 2000Dolina Radwi, Chocieli i Chotli.

Zagospodarowanie

W Rosnowie na Radwi (44,7 km) zlokalizowana jest mała elektrownia wodna o łącznej mocy 3300 kW[2].

W Niedalinie (36,0 km) zlokalizowana jest mała elektrownia wodna o łącznej nominalnej mocy zainstalowanej 1100 kW[3].

W Karlinie (0,53 km) bezpośrednio poniżej mostu drogi Karlino-Białogard znajduje się stały próg, za pomocą którego wody Radwi kierowane są na kanał energetyczny i na małą elektrownię wodną o mocy 155 kW. Dalej wody odpływają do rzeki Parsęty. Przy turbinowni tej elektrowni wykonano przepławkę dla ryb[4].

Historia

Na polskiej mapie wojskowej z 1937 r. podano polski egzonim Radwa na oznaczenie rzeki[5]. Nazwę Radew wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Radüe[6].

Szlak kajakowy

Radew stanowi szlak kajakowy na odcinku Żydowo - Karlino (około 50 km). Szlak prowadzi głównie przez tereny zalesione i jest stosunkowo trudny: w górnym i środkowym biegu występują głazy i szypoty. Na brzegach zalewów zlokalizowano pola biwakowe i kąpieliska. Przy elektrowniach wodnych zachodzi konieczność przenosek[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. 2.1. Charakterystyka geograficzna - Parsęta, parseta.org.pl [dostęp 2019-04-09].
  2. ELEKTROWNIA WODNA w Rosnowie. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2011-08-10].
  3. ELEKTROWNIA WODNA w Niedalinie. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2011-08-10].
  4. Mała elektrownia wodna na rzece Radew. Związek Powiatów Polskich. [dostęp 2011-08-10].
  5. Arkusz 32 Kolberg (Kołobrzeg). Mapa operacyjna 1:300 000. Wojskowy Instytut Geograficzny, Warszawa: 1937
  6. Rozporządzenie Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 października 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22)
  7. Informator turystyczny - katalog bazy noclegowej Pomorza Środkowego, Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Pomorza Środkowego, Koszalin, 2011, s.27, ISBN 978-83-62018-24-6