| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Wisłoka
 Wisłoka w Mielcu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 164 km |
| Powierzchnia zlewni |
4 110 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | w środkowej części Beskidu Niskiego, okolice opustoszałej wsi Radocyna |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient |
rzeka Wisła |
| Miejsce | w okolicy wsi Ostrówek |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Wisłoka – rzeka w południowo-wschodniej Polsce, prawy dopływ górnej Wisły. Długość rzeki wynosi 164 km, a powierzchnia dorzecza 4110 km².
Historia
Dorzecze Wisłoki jest od średniowiecza miejscem osadnictwa, szczególnie w górnym jej biegu. Zlokalizowano kilka wielodziałowych grodów, określonych mianem Wietrzno. Jednolitość ich formy, konstrukcji wałów, zbliżone rozmiary przy stosunkowo słabym zasiedleniu zaplecza, wskazują, że stanowiły one militarną osłonę zachodniej rubieży znacznego skupiska (plemienia) stwierdzonego w rejonie Przemyśla. Tu wymienia się grodziska w Brzezowej, Przeczycy i Trzcinicy.[1]
W roku 1869 dorzecze Wisłoki i okolic opisał m.in. Wincenty Pol; "Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar Wisłoki, Ropy, Jasły, Jasełki i średniego Wisłoka zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od dołów Sanockich począwszy, to jest od okolicy Komborni, Haczowa, Trześniowa aż po Grybowski dział: Gorlice, Szymbark i Ropę od wschodu na zachód, ku północy aż po ziemię Pilźniańską która jest już ziemią województwa Sandomierskiego. Cała okolica Głuchoniemców jest nowo-siedlinami Sasów; jakoż strój przechowali ten sam co węgierscy i siedmiogrodzcy Sasi. Niektóre okolice są osiadłe przez Szwedów, ale cały ten lud mówi dzisiaj na Głuchoniemcach najczystszą mową polską dijalektu małopolskiego, i lubo z postaci odmienny i aż dotąd Głuchoniemcami zwany, nie zachował ani w mowie ani w obyczajach śladów pierwotnego swego pochodzenia, tylko że rolnictwo stoi tu na wyższym stopniu, a tkactwo jest powołaniem i głównie domowem zajęciem tego rodu"[2].
Bieg rzeki
Wisłoka ma źródła w środkowej części Beskidu Niskiego na wysokości 575 m n.p.m., na zboczach góry Dębi Wierch (664 m n.p.m.) w miejscowości Radocyna. Po opuszczeniu Beskidu Niskiego płynie przez Pogórze Jasielskie, niżej wyznacza granicę między Pogórzem Ciężkowickim a Pogórzem Strzyżowskim. W dolnym biegu płynie przez Kotlinę Sandomierską. W górnym biegu płynie głęboką doliną, gdzie ma charakter przełomu, a od Dołów Jasielsko-Sanockich dolina rozszerza się. Uchodzi do Wisły w okolicy wsi Ostrówek na wysokości 154 m n.p.m.
W pobliżu miejscowości Pilzno i Mokrzec budowany jest zbiornik wodny. Zalew ten powstaje jako rekultywacja zbiorników po wydobyciu żwiru przez firmę „Kruszgeo” Rzeszów. Obecna powierzchnia zbiornika 120 ha, planowana 240 ha długość około 3 km szerokość około 800 m[potrzebny przypis].
Dopływy
|
Lewobrzeżne: |
Prawobrzeżne: |
Miasta położone nad Wisłoką
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Wisłoka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 605.
Przypisy
- ↑ K. Skowroński, Z dziejów osadnictwa nad Wisłoką w XIV wieku, Mediaevalia. W 50 rocznicę pracy naukowej Jana Dąbrowskiego, Warszawa 1960, s. 127-149
- ↑ Wincenty Pol. Historyczny obszar Polski ; rzecz o dijalektach mowy polskiej. Kraków 1869.
