UWAGA
Strona jest ponownie oddana do uzytku po zabiegach konfiguracyjnych. Jeśli zobaczą Państwo na niej jakieś błedy techniczne, prosimy o ich zgłoszenie.

Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach.

Władysław Piotrowski (historyk)

Z Wedapedia
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Władysław Piotrowski
Data urodzenia

25 października 1931

Zawód, zajęcie

nauczyciel akademicki, rusycysta, historyk literatury

Miejsce zamieszkania

Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet w Rostowie nad Donem

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

emerytowany docent (UJ)
dyrektor Instytutu Filologii Rosyjskiej UJ (1979–1981)

Małżeństwo

Maria Begonia González Castrillo Eskudero Suárez[1]

Władysław Piotrowski (ur. 25 października 1931 na Mazowszu) – docent doktor habilitowany, historyk literatury rosyjskiej XX wieku, metodyk nauczania literatury i języka rosyjskiego. Twórca Zakładu Metodyki Nauczania Języka Rosyjskiego w Instytucie Filologii Rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, tamże współtwórca Zakładu Literatury Rosyjskiej XX wieku. W latach 1979–81 dyrektor Instytutu Filologii Rosyjskiej UJ. Członek Komisji Słowianoznawstwa krakowskiego Oddziału PAN.

Życiorys naukowy

Ukończył studia slawistyczno-rusycystyczne w Państwowym Uniwersytecie w Rostowie nad Donem (ZSRR), gdzie obronił pracę dyplomową na temat Adam Mickiewicz w literaturze ukraińskiej (ros. Адам Мицкевич в украинской литературе)[1][2]. W 1955 otrzymał etat w Katedrze Filologii Rosyjskiej UJ, gdzie pracował aż do emerytury[1][2]. W roku 1965 obronił rozprawę doktorską z komparatystyki polsko-rosyjskiej, poświęconą recepcji twórczości Siergieja Jesienina w Polsce międzywojennej (promotor prof. Wiktor Jakubowski); habilitację na podstawie dysertacji o imażynizmie uzyskał na UJ w 1977[1][2]. Mieszka w Krakowie.

Na Uniwersytecie Jagiellońskim pełnił funkcje wicedyrektora (1977–1979) i dyrektora (1979–1981) Instytutu Filologii Rosyjskiej[3]. Stworzył i przez 10 lat kierował pierwszym w rusycystyce uniwersyteckiej Zakładem Metodyki Nauczania Języka Rosyjskiego[1][2]. Wespół z Jadwigą Szymak-Reiferową w 1991 zorganizował Zakład Literatury Rosyjskiej XX w. (obecnie Katedra Literatury Rosyjskiej XX i XXI w.), którego był pierwszym kierownikiem. Wykształcił pięcioro doktorów (trzy doktoraty literaturoznawcze i dwa z metodyki nauczania języka rosyjskiego)[2].

Główne obszary jego zainteresowań naukowych to literatura rosyjska I połowy XX wieku, szczególnie twórczość Siergieja Jesienina, Władimira Majakowskiego, Nikołaja Klujewa, ugrupowanie imażynistów oraz problemy metodyki nauczania języka rosyjskiego oraz literatury na studiach rusycystycznych[4].

Wybrane publikacje

Historia literatury rosyjskiej

  • Sergiusz Jesienin w polskiej literaturze międzywojennej, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967.
  • Imażynizm rosyjski, Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 1977.
  • Adam Mickiewicz a Łesia Ukrainka, „Przegląd Słowiański” 1956, t. VI.
  • Sposoby konstruowania podmiotu lirycznego w poezji radzieckiej (W. Majakowski i S. Jesienin), [w:] Postać w literaturze rosyjskiej XX wieku (analizy i przekroje), pod red. Stanisława Poręby, Katowice 1983.
  • Jesienin a Klujew. Specyficzny aspekt literaturoznawczej recepcji ostatniego dwudziestopięciolecia, [w:] Współczesna literatura radziecka. Z perspektywy trzydziestolecia (1956–1986), pod red. Gabrieli Porębiny, Katowice 1988.
  • Próby reinterpretacji oficjalnego modelu rosyjskiego procesu historycznoliterackiego XX wieku, [w:] Literatura rosyjska. nowe zjawiska. Reinterpretacje, pod red. Barbary Stempczyńskiej, Katowice 1995.
  • Поэма Николая Клюева „Погорельщина” и ее польский перевод, [w:] Pisarze nowi, zapomniani i odkrywani na nowo, pod red. Piotra Fasta i Anny Skotnickiej-Maj, Katowice 1996.
  • Николай Клюев как драматург, режиссер и актер, [w:] Dramat rosyjski. Klasyka i współczesność, pod red. Haliny Mazurek, Katowice 2000.

Metodyka

  • Koncepcja lektoratu języka obcego w szkole wyższej, „Życie Szkoły Wyższej” 1980, nr 78.
  • Praktyczna nauka języka rosyjskiego jako przedmiot integrujący dyscypliny kierunkowe na studiach rusycystycznych, [w:] Problemy dydaktyki studiów rusycystycznych, pod red. Janusza Henzla, Kraków: Wydawnictwo WSP, 1984.
  • Некоторые методологические проблемы дидактики иностранной литературы, [w:] К проблемам истории русской литературы ХХ века, Сборник статей под ред. Ядвиги Шимак-Рейфер, Краков: Oficyna Cracovia, 1992.

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Ja, człowiek po słowiańsku powściągliwy…”. Rozmowa z Władysławem Piotrowskim [rozmowę przeprowadziła Halina Waszkielewicz]. W: Строитель чудотворный. Szkice o literaturze rosyjskiej dedykowane Jadwidze Szymak-Reiferowej i Władysławowi Piotrowskiemu. Halina Waszkielewicz (red.), Janusz Świeży (red.). Kraków: Tertium, 2001, s. 15–21, seria: Rosja – Myśl, Słowo, Obraz, tom III.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 К проблемам истории русской литературы ХХ века. Сборник статей под ред. Ядвиги Шимак-Рейфер. Краков: Oficyna Cracovia, 1992, s. 31.
  3. ↑ Historia Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ. www.rubl.uj.edu.pl, oprac. Janusz Świeży. [dostęp 2012-02-06]. (pol.).
  4. ↑ Władysław Piotrowski na stronie Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej UJ. www.rubl.uj.edu.pl. [dostęp 2012-02-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://wedapedia.pl/index.php?title=Władysław_Piotrowski_(historyk)&oldid=994”