| UWAGA |
|---|
Większość artykułów w portalu to nasze własne teksty z kluczowych dziedzin związanych z naszą misją. Spora część materiałów pochodzi też z polskiej wersji Wikipedii, gdzie były odrzucone ze względu na politykę redaktorów (przeczytaj o krytyce Wikipedii). Są też i takie, które zostały przeniesione na nasze strony, gdyż stanowią istotne uzupełnienie merytorycznej treści naszego serwisu. Wszystkie artykuły podlegają edycji przez naszych Użytkowników, dlatego ich wersje mogą się różnić od prezentowanych na innych witrynach. |
Tuja (rzeka)
 Tuga w Nowym Dworze Gdańskim | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 49,2 km |
| Powierzchnia zlewni |
267,6 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | okolice Cypla Mątowskiego |
| Ujście | |
| Recypient | |
| Miejsce | na wschód od Rybiny |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Tuja[1] (także Tuga) – rzeka na Żuławach Wiślanych, prawy dopływ Szkarpawy. Źródła ma w okolicach Cypla Mątowskiego. Do lat siedemdziesiątych XX wieku była żeglowna, czego świadectwem są most zwodzony w Nowym Dworze Gdańskim i pozostałości nabrzeża przy spichlerzu w tym mieście. Obecnie rzeka o słabym nurcie i zarastającym korycie, dostępna tylko dla niewielkich jednostek sportowych.
Górny bieg do Nowego Dworu Gdańskiego nosi nazwę Święta[1].
Do 2018 przewidywane jest zastąpienie dotychczasowego mostu stałego w Żelichowie mostem zwodzonym oraz remont mostu w Tujsku, co umożliwi żeglugę do budowanej przystani żeglarskiej w Nowym Dworze Gdańskim[potrzebna aktualizacja?][2].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych: Hydronimy. Izabella Krauze-Tomczyk, Jerzy Ostrowski (oprac. red). T. 1. Cz. 1: Wody płynące, źródła, wodospady. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006. ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Jachtem do Nowego Dworu Gdańskiego. Powstanie 12 km nowego szlaku wodnego, „Flash Panorama Pomorza” (4(53)), kwiecień 2017, s. 5, ISSN 2392-2869.
Linki zewnętrzne
- Przewodnik Piotra Saleckiego po Tudze i Świętej dla wodniaków
- Tuga, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 608.
- Tyga, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 694.